Het dorpje waar het altijd kerst is.

Onder aan de kerstboom bij mij thuis staat een klein gezellig dorpje. Een dorpje waar het altijd kerst is. Waar de sneeuw altijd ligt mooi te zijn en de lampjes gezellig branden. Mijn kinderen zitten regelmatig naar het dorpje te staren en te dromen. Het is hun ideale wereld. Iedere middag als het buiten donker wordt gaan alle lichtjes aan en start het leven in het straatje. Het is precies zoals het moet zijn. Het restaurantje is altijd open en gezellig druk. Van de oliebollenkraam komen de heerlijkste geuren. En de Kerstbomenverkoper op het pleintje heeft het maar druk. En als de kinderen naar bed gaan gaat het dorpje ook naar bed. Eerst gaan de lichtjes van de oliebollenkraam en kersbomenkraam uit, dan de andere huisjes en winkeltjes. En als laatste, als ze even naar het donkere slapende dorpje hebben gekeken, doven ook de lantarenpaaltjes.

Dit jaar was er een nieuwe winkel in het droomdorpje gekomen. Een winkel vol avonturen en verhalen. Een echte CircusPatz Avonturenwinkel. Dus dit jaar was het niet alleen het droomdorpje van mijn twee zoons, het was ook mijn droomdorpje geworden. Ook ik kon er nu uren naar staren en wegdromen. Naast mijn jongens. Samen dromen en fantaseren. Fantaseren over een mooie plek waar we al onze verhalenspullen zouden staan. Een winkel waar altijd wat te doen en te zien is. Een avontuur waar je echt kan binnenlopen. Maar ook een plek waar je zelf je eigen avonturen kan maken en verzinnen. Een plek waar verbeeldingskracht de hoofdrol speelt.

Ik wens jullie allemaal een mooie kerst zoals in het dorpje onder aan mijn kerstboom. Een kerst vol dromen. Een kerst waarin alles is zoals het moet zijn. En ik wens jullie eigenlijk ook zo'n 2012. Buitengewoon en Magistraal en weer zoals het moet zijn; vol dromen die uitkomen.

May All Your Days be Circus Days!

Patz

PS. In de plaats van kerstkaarten heb ik dit jaar wederom besloten om het geld van de kaarten over te maken aan een goed doel. Dit jaar heb ik 150,= overgemaakt aan de Stichting Vluchteling, die van dat bedrag 18 ha grond in een (voormalig)oorlogsgebied vrij kan maken van zg 'butterfly' mijnen die geproduceerd zijn om juist kinderen ernstig te verwonden of te doden, zodat ze geen kindsoldaat meer kunnen worden. Meer info hierover; http://www.knalopruiming.nl/

Een kijkje in het Laboratorium; Er was eens...

Ik zou jullie graag eens willen meenemen naar de creatie van een verhaal. Gewoon om het hele proces eens een keer mee te gaan maken. En nu is het precies het goede moment, een nieuw verhaal staat op het punt om geboren te worden. Gaan jullie mee?

Ik heb er al een paar keer over verteld; het gaat hier om Het Grote Verhaal. Werktitel; Via Sacra, genoemd naar een monument van de eerste wereldoorlog. Wees niet bang, dit gaat zeker niet de titel worden, maar het beestje heeft nu eenmaal een naam nodig.

Wat doen we eerst? Eerst is er een idee. Eigenlijk gaat het idee vaak per definitie 'de plank op'. In dit geval was het idee er al in 2009.

Simpel gezegd; we leggen het even weg. In de praktijk bleek dat verse verhalen altijd moeten rijpen. Het moet een tijdje over de tong en door de brein rollen. En het liefst bij meerdere mensen. Het moet vergeten worden en weer worden opgepakt. Heel veel verhalen blijven lang op de plank. Of komen er nooit meer vandaan. Andere verhalen blijven er maar vanaf komen. Zo ook Via Sacra. Op de plank, van de plank, op de plank. Van de plank.

Nu heb ik in ieder geval besloten dat we het gaan doen. Het is dus niet meer een kwestie 'of we het gaan doen', het is een kwestie van 'hoe we het gaan doen' en 'waneer we het gaan doen'. Dat is altijd een belangrijk moment. Het gaat het schema in. Het gaat besproken worden met onze uitgeefpartners. In principe is de productie, of in ieder geval de pre-productie, begonnen. De zg. outline van het verhaal moet gemaakt worden. Er moet een auteur worden gevonden die bij het verhaal past. Leggen we het voor bij onze eigen auteurs of gaan we opzoek naar een nieuwe? Wat gaat de vorm worden? De doelgroep?

Dit is een prettige proces. Het uitvogelen voor we echt los gaan. De betrekkelijke stilte voor de storm.

Ik hou jullie op de hoogte!

Patz

PS. Volgend jaar verschijnen er twee nieuwe verhalen. Via Sacra (werktitel) staat in principe voor begin 2013 gepland.

sociale media op scholen

Scholen worstelen met sociale media lees ik op NU.nl
(door Jeroen Boschma)

Oh jee, scholen moeten sociaal zijn, leraren kunnen contact hebben, wat moeten ze hier nou weer mee? Gelukkig heb je daar een stichting voor, een organisatie die subsidie krijgt om er verstand van te hebben, es even lezen wat de oplossing is:

Veel scholen hebben nog te weinig regels voor leraren die actief zijn op sociale media. Daar moet verandering in komen, stelt Remco Pijpers, directeur van Stichting Mijn Kind Online, zaterdag in het Nederlands Dagblad. De oplossing is regels stellen, inkaderen, afschermen die hap.

"Een leerling via sociale media helpen met huiswerk is niet bezwaarlijk. Maar kader het duidelijk in", licht Pijpers toe. "Om half elf 's avonds nog tips geven via Hyves moet je niet willen.

Om half elf geholpen worden met je economie tentamen stel je voor zeg, dat je opeens het inzicht krijgt, dat je opeens snapt waarom je tot nu toe alle opgaven fout maakt. Waarom zou je dat willen? En waarom op Hyves als je op Facebook zit? Bovendien half elf is dat niet een beetje laat? Je daagt dan al gauw uit en dan kunnen de grenzen zomaar vervagen en dan is het een kleine stap van online naar ontucht niet waar?

Meneer Pijpert van mijn kind online zou liever willen dat zijn kindje offline zou zijn. Hij moet er niet aan denken dat de leraar ook buiten school nog contact heeft met zijn kindje. Papa Pijpert wil dat zijn kindje, op haar zeventiende, om half elf gewoon in bed ligt en lekker slaapt, dromend van zoet gebakken koekjes.

Anders zou hij scholen toch juist oproepen om actiever te worden, om de blackboards open en transparant te maken, om lessen allemaal online te zetten, om loodzware gedateerde boeken massaal te verbannen en te vervangen door up to date digitale content, om huiswerk gezamenlijk te doen in een facebookgroep, om werkstukken in googledocs te maken met leerling en leraar tegelijkertijd meewerkend, schrijvend, lerend? Wat is er nou zo slecht aan dat een leerling huiswerk maakt na het tien uur journaal? Stel je voor dat je onderwijs zo leuk, interessant, uitdagend en interactief maakt dat het bijna net zo verslavend is als facebook en wordfeud. Dat zou pas werkelijk een nachtmerrie zijn niet waar?

Gadfly

bzzzz.nl

Pakjesavond bij Keesie

Er was eens een reclamebureau. Het bestond uit alleen maar prettige mensen die de hele dag aardig tegen elkaar deden. Het was er prettig werken. Geen spatje agressie. Geen geroddel.

Maar 1 x per jaar, alsof het was afgesproken, lieten ze al hun aardigheid varen. 1 avond per jaar brak de hel los. Op 5 december. Dan werden de zwaarden geslepen en ging men met gemene surprises en gedichten vol narigheid elkaar te lijf.

Een waar gebeurd verhaal. Ik zat er tussen en wist niet wat me overkwam. Surprise bij reclamebureau Keesie. Veel van de surprises waren best heftig. Mensen werden afgezeikt. De directeur had een een liedje gemaakt voor een van zijn collega's waarin hij hem uitmaakte voor lozer en nietsnut. ik kreeg een enorm lang gedicht waarin al mijn verloren pitches (soort 'wedstrijd' waarin een reclamebureau een klant kan binnenhalen) ruimschoots werden belicht en mijn rol bij het bureau werd afgedaan als 'als we maar niet door die gast naar de klote gaan' en 'kan die gast niet wat anders bedenken dan schatkaarten?'. Ik moet je zeggen, het was best ff slikken.

Voor de mensen bij Keesie ging het om 1 dag. Een gebruik waar iedereen zich bewust was dat er dezelfde avond nog, met een boel wijn en bier de boel weer goedgemaakt moest worden. Omdat je weer met elkaar verder wil en moet.Maar stel je eens voor dat je zoiets iedere dag meemaakt?

We weten allemaal dat er plekken zijn voor dit soort dingen dagelijks gebeuren. Schoolpleinen, maar ook kantoren. Waar mensen dagelijks getreiterd worden.

Iedere dag slepen kinderen en volwassenen zichzelf weer naar een arena vol beledigingen en geweld. En ervaren ze dat niemand er wat aan doet. Bazen, collega's, ouders en onderwijzers kijken ernaar en doen niks. Of vinden ze zelfs dat het goed is. Natuurlijke selectie. Het uitbannen van diversiteit. Dat soort dingen. Hoeft er helemaal niks worden goedgemaakt. Heeft het niets te maken met stoom afblazen en elkaar daarna weer de hand te schudden. Heeft het alles te maken met kapotmaken en je eigen angsten en tekortkomingen op andere bot te vieren.

Om droevig van te worden.

Je moet er toch niet aan denken dat het iedere dag pakjesavond bij Keesie is?

Patz

ps. Kijk eens naar dit filmpje en denk er eens over na. En kijk ook eens bij de reacties. Daar lees je ook mensen die het goedpraten. Om kippenvel van te krijgen.

a must see...

En dat is 3; Het Ministerie van Zeer Geheime Zaken en het Verloren Legioen

Hij is er! Deel 3 van de spannende jeugdserie van het Ministerie van Zeer Geheime Zaken is uit. En, ik ben er weer helemaal trots op! Met (natuurlijk;-) weer een spannende geheime kaart, een hele berg mysterieuze kleurillustraties en natuurlijk weer extra bewijsmateriaal op een geheime website. Want, we gaan lekker een paar stappen verder dan een normaal jeugdboek.

Ook weer een mijlpaal omdat het het derde deel is van de MvZGZ serie. En da's natuurlijk best speciaal. Zou je het me 4 jaar geleden vertellen zou ik denken dat je gek was. En nu; bingo!!

Vanavond vieren we de release van het avontuur met alle circusartiesten en verhaalacrobaten. Want het is natuurlijk wel reden voor een feestje toch?

Trotse Patz

PS. Aan het derde deel van de MvZGZ serie werkte mee; Ingrid Mulder (auteur), Hans van der Baan (vormgeving binnenzijde), Marck van zwaan en vos (vormgeving omslag), Nienke van der Zwam (redactie), Sanne Huijboom (bureauredactie), Joost van den Ossenblok (uitgever) en ondergetekende.

Gregor Groentestein's avonturen in filmland: entry 7: er mag gedanst worden!

Ik ben begonnen aan de lange weg om De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein door middel van film of tv te gaan vertellen. Op deze plek breng ik verslag uit van mijn filmavonturen. Nu deel 7

En plots lag daar een filmcontract voor de verfilming van Gregor Groentestein voor mijn neus. Nou ja, het is eigenlijk een verfilming-optie. Concreet heeft de filmproducent dan een jaar de tijd om uit te vogelen en uit te zoeken of het verhaal verfilmbaar is, of er geld kan worden opgehaald op het concept etc etc. Dus eigenlijk kan er nog van alles gebeuren. Zoals ik in de vorige entry al zei; 'er is pas een film als er een film is'.

Maar toch, er mag gedanst worden. Want een aantal grote uitdagingen hebben we wellicht achter de rug (wellicht, ik moet natuurlijk nog onderhandelen -dikke kans dat de filmproducent dit lees namelijk- :-).

Maar...Geen stap 2 zonder stap 1. En stap 1 hebben we blijkbaar nu genomen. Het voelt een beetje aan alsof we hoofdstuk 1 van het Groentestein filmavontuur achter de rug hebben.

De hoogste tijd voor hoofdstuk 2!

Patz

Ps. Deel 6, Deel 5, deel 4, deel 3, deel 2 en deel 1

CircusPatz op Flavourites Live!

Zoals jullie wellicht weten staat de CircusPatz verhalenkraam van vrijdag 18 november t/m zondag 20 november op het Flavourites Live in Amsterdam. Een mooie gelegenheid om de mensen achter CircusPatz eens te ontmoeten! We hebben ons best gedaan een mooi programma te maken zodat er iedere dag weer andere mensen van het verhalen*laboratorium te ontmoeten zijn. Check it out;

*Vrijdag 18 november: van 10.00 tot 14:00

Mariette Ciggaar; auteur van Kick Fearless, Ministerie van Zeer Geheime Zaken en de Splijtende Stad, Ministerie van Zeer Geheime Zaken en het Verzonken Legioen.

*Vrijdag 18 november: van 14:00 tot 18:00

Krista Izelaar; auteur van Hoe jij de Wonderbaarlijke Avontureneilanden ontdekte, Hoe jij de Onbekende Avontureneilanden ontdekte (luisterboek)en Hoe jij de Magistrale Avonturenplaneten Ontdekte.

Denise van Leeuwen; illustrator van Hoe jij de Magistrale Avonturenplaneten Ontdekte

---

*Zaterdag 19 november: van 14:00 tot 18:00

Niels Schultz & Patz van der Sloot; verhaalbewerkers van De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein

---

*Zondag 20 november: van 10:00 tot 14:00

Ingrid Mulder: auteur nieuwe ministerie boek; Het Ministerie van Zeer Geheime Zaken en het Verloren Legioen *primeur verkoop*

*Zondag 20 november: van 14:00 tot 18:00

Hans van der Baan: vormgever van Ministerie van Zeer Geheime Zakenserie, De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentesteinen de Kick Fearless serie.

*Zondag 20 november: van 14:00 tot 15:00

Zeeavonturier Henk de Velde leest voor uit Hoe jij de Wonderbaarlijke Avontureneilanden ontdekte

Henk de Velde zal voorlezen uit 'Hoe jij de Wonderbaarlijke Avontureneilanden ontdekte'. Het concept van het boek is mede geinspireerd op de reizen die Henk maakte. Henk de Velde keerde onlangs terug van zijn 5de wereldreis.

Natuurlijk is ondergetekende iedere dag op de verhalen*stand te vinden. Ik hoop jullie daar de hand te mogen schudden!

Patz

P.S. Check voor meer info de Flavourites live website ophttp://www.flavouriteslive.nl/

Een groot verhaal.

Ik zit al een tijdje met een nieuw verhaal. Ik schreef er al eens over in 2009. Het gaat hier om een groot verhaal. Zo groot, dat je je moet afvragen of het verhalencircus wel groot genoeg kan denken en kan doen om zo'n verhaal tot leven te brengen.

Maar ik denk toch dat we het moeten proberen.

Zonder nog teveel te vertellen, fantasie, verbeeldingskracht en liefde spelen de hoofdrol in dit sprookje met als decor de verschrikking van de loopgraven van de eerste wereldoorlog. En dat maakt het verhaal mooi, maar ook ingewikkeld. Want hoe ver kan je gaan met een verhaal voor kinderen? Hoeveel verschrikking past er in een sprookje? Maar ook; hoe gaan we het op de markt brengen? Wie gaat het schrijven?

In 2012 moesten we er maar aan beginnen. Op verkenning te gaan. Ons te verdiepen in het verhaal.

Ik hou jullie op de hoogte!

Patz

Stuk voor stuk

Ik hoor het te vaak. We zijn al drie jaar de meest prachtige kinderverhalen aan het maken en nog steeds zijn er veel te veel mensen die nog nooit van ons hebben gehoord.

En daar gaan we wat aan doen. Mijn eerste (ex-reclame) reflex is om een hele berg geld te gaan stoppen in marketing. Maar gelukkig is dat geld er gewoon niet aangezien we alle geld in het maken van de spulletjes stoppen.

En daarbij; het zou toch eigenlijk ook niet bij het verhalen*laboratorium passen. Dus gaan we het anders doen. We gaan iedereen stuk-voor-stuk vertellen over het verhalen*laboratorium, over hoe het ontstaan is, waarom we doen wat we doen en wat onze dromen zijn.

Zoals de meeste van jullie weten zijn we sinds de zomer op veel 'hippe markten' en beurzen te vinden. Dat doen we in de eerste instantie niet eens om veel spullen te verkopen, dat doen we om ons verhaal te kunnen vertellen. Je moet onze stand en avonturenkraam ook zien als een super-interactieve-advertentie. Een advertentie waar je tegen kan gaan praten. En die ook nog eens terugpraat. Omdat praten, vertellen en kijken zo juist bij ons past. Maar we gaan meer doen.

Ik heb mijn oude avonturenkoffer van zolder gehaald. Dit is de koffer waar ik vier jaar geleden mee langs uitgevers leurde. Ik stop al onze verhaalspullen weer in die koffer (inclusief al onze dromen) en kom gewoon naar je toe. Naar je huiskamer. Waar jij tien vriendinnen en vrienden hebt zitten en voorzien hebt van drankjes en hapjes. En ik ga daar vertellen over Circus. En over mijn dromen. En natuurlijk zijn de verhalen in de avonturenkoffer ook te koop.

De Passende Plannen van de verhalen*winkel en de verhalen*school gaan natuurlijk ook gewoon door. Dat begrijp je. Om nog meer mensen stuk voor stuk te vertellen over CircusPatz.

Mag ik je binnenkort mijn verhaal vertellen?

Patz

ps. What's the deal; 
Jij zoekt tien vriendinnen/vrienden bij elkaar die van mooie kinderverhalen houden en zorgt voor de drankjes, ik kom langs met een koffer vol mooie CircusPatz spullen en vertel jullie het hele verhaal achter het wonderbaarlijke verhalen*laboratorium CircusPatz. Wat mijn dromen zijn, hoe het ontstaan is, hoe we de boeken maken etc etc. Natuurlijk zijn alle verhalen in de koffer te koop :-)). Mail naar patz@circuspatz.com

Gregor Groentestein's avonturen in filmland: entry 6: er is pas een film als er een film is

Ik ben begonnen aan de lange weg om De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein door middel van film of tv te gaan vertellen. Op deze plek breng ik verslag uit van mijn filmavonturen. Nu deel 6

En plots zat ik afgelopen week samen met mijn uitgever aan tafel met twee filmproducenten over een verfilming van Groentestein. En, na een prettige gesprek gaven ze aan een voorstel te willen gaan doen. Natuurlijk, om er maar eens een Cruiffiaanse spreuk tegenaan te gooien, 'er is pas een film als er een film is', we zijn nog nooit zo dicht bij verfilming van Groentestein zijn geweest zijn dan nu. En dat is natuurlijk geweldig nieuws.

Tegelijkertijd maak ik me ook een beetje zorgen. Want inmiddels ben ik er ook wel achter dat verfilming concessies maken betekend. Dat het verhaal de veilige haven van het verhalen*laboratorium zal moeten verlaten en papa Patz niet meer voor 100% voor zijn kindje Groentestein zal kunnen zorgen. Maar goed. Op een dag vliegen ze uit. Mijn verhalenkindjes...

Patz

Ps. Ken je De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein helemaal niet? Neem eens een kijkje op www.gregorgroentestein.nl

Pps. Deel 5, deel 4, deel 3, deel 2 en deel 1

Passende Plannen

Het lijkt er soms op dat mijn plannen maar groter en groter worden. Eerst wilde ik verhalen maken, toen wilde ik verhalen door middel van verschillende verhaalproducten vertellen (boeken, films, speelgoed etc) toen wilde ik het ook nog eens het verhaal van CircusPatz zelf tot leven gaan brengen met een eigen verhalenwinkel en een echt verhalenlaboratorium. En nu wil ik ook nog eens in het verhalenlaboratorium -naast het maken van onze verhalen- kids leren om hun verbeeldingskracht om te gaan zetten in verhalen.

Een eigen verhalen- en fantasie'school' dus. Omdat kinderen tegenwoordig al genoeg rekenen en spelling krijgen. Dan is het mooi om een plek aan te bieden die puur en alleen gaat over verbeeldingskracht. Over fantasie.

Het lijken allemaal Grote Plannen, maar ik spreek liever van Passende Plannen. Het duurde even voor ik het zag, maar nu lijkt het verhaal van CircusPatz compleet. Verhalenmakers die hun boeken en andere verhaalproducten in hun eigen winkel gaan verkopen. Verhalenmakers die kids leren om het goud van de verbeeldingskracht om te zetten in verhalen waar anderen van kunnen genieten. We worden uiteindelijke warme bakkers die hun eigen brood in hun eigen winkel gaat verkopen en leerling bakkers in de bakkerij leren om brood te gaan bakken. Het kan bijna niet logischer en passender.

Toch?

Patz

Can you Kick it?

Heb ik jullie wel eens verteld over onze heldin Kick Fearless? In de eerste 3 afleveringen reist de 16 jarige Kick Fearless (de bijnaam van Catherine Louise Bellville de St. Clare) samen met haar oom Ben de hele wereld over op zoek naar haar verdwenen ouders, de steenrijke avonturier Sir Belville de St. Clare en Marian, schrijfster van wereldwijde bestsellers.

Niet alleen zitten de verhalen, speciaal geschreven voor meiden van 10 tot ongeveer 14 jaar, vol avontuur en humor, Kick Fearless is ook 'echt' te volgen op Facebook en Hyves!

Zin om Fearless even te 'proberen”? Check www.kickfearless.nl en download de eerste 3 hoofdstukken helemaal voor niks (pdf). Al was het alleen maar om naar de prachtige vormgeving te kijken ;-)

Van harte aanbevolen voor meiden die van mode, glamour en spannende avonturen houden!!

Veel avontuurplezier!

Patz

Think Different

Never...

'Never tell me that the sky is the limit when there are footprints on the moon...'

Mijn manifest

Ik heb het gehad met middelmaat. Ik heb het gehad met de meerderheid van slapende, middelmatige mensen die bepalen hoe ik mijn leven moet leiden, die mijn kunst afpakken omdat ze zelf geen kunst nodig hebben, die mijn wereld kapot maken met nog meer asfalt en andere troep, die alles wat anders is dan middelmaat weg willen hebben omdat het hun confronteert met het feit dat ze middelmaat zijn. Die mij vol afkeuring wijzen op het feit dat ik geen middelmaat maak of ben, die mijn kinderen wijzen op het feit dat ze niet zoals iedereen op voetbal zitten maar postzegels sparen, die hun kinderen leren om alles wat anders is kapot te treiteren en kapot te maken. Ik heb het gehad met mensen die alles veroordelen wat ze niet snappen of niet willen snappen en niet de moeite nemen om überhaupt iets te snappen.

Ik ben voor een wereld vol verwondering, vol passie, vol diversiteit. Waar kinderen leergierig en avontuurlijk willen en kunnen zijn. Waar middelmaat echt middelmaat is, waar domme mensen gewoon dom zijn en hoge bomen trots in de wind kunnen staan. Waar kwaliteit en de waarheid vanzelfsprekend zijn. Een wereld waar het logisch is om te helen in plaats van kapot te maken.

Daarom doe ik wat ik doe en ben ik wie ik ben.

Patz

Gregor Groentestein's avonturen in filmland: entry 5: No Hurry

Ik ben begonnen aan de lange weg om De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein door middel van film of tv te gaan vertellen. Op deze plek breng ik verslag uit van mijn filmavonturen. Nu deel 5.

Zoals ik al eerder de concludeerde; voor film en tv trajecten moet je geen haast hebben. Heeft even een jaartje of wat geduurd voor ik de onrust uit mijn lijf kreeg, inmiddels heb ik de ervaring (ook door meerdere film- en tvtrajecten) dat haast een onnodige factor is. Het is een langzaam proces, met vele gesprekken waarin je iedere keer weer een stap vooruit gaat, maar soms ook een paar stapje achteruit moet maken. En als je je eenmaal realiseert dat het 'all in the game is' in plaats van je er over op te winden, is er eigenlijk niets meer aan de hand.

Wat ik inmiddels ook al doorheb is dat er never 1 partij is die groen licht geeft. Het is een uitgebalanceerde puzzel waarbij ieder puzzelstukje belangrijk is. Er is pas groen licht als alle puzzelstukjes groen licht geven. En zelfs dan kan het zomaar gebeuren dat toch plotseling een puzzelstukje een tijdje verder besluit om toch nog rood licht te geven. Ambassadeurs van plannen kunnen zomaar vertrekken en dan moet je eigenlijk weer opnieuw beginnen.

Het mooie is, dat ik er inmiddels er de lol wel van kan inzien. Want ik geloof heel erg in het principe dat als iets moet gebeuren het gewoon gaat gebeuren. En dat als het niet moet gebeuren het dan ook niet gaat gebeuren. Its that simple.

Ik kan jullie wel melden dat er beweging in deze droom zit. Meerdere 'klinkende' puzzelstukjes hebben aangegeven geïnteresseerd te zijn in het tot leven brengen van onze held Gregor. Wel een beetje jammer dat ik er natuurlijk nog niks over mag zeggen, aan de andere kant blijft het wel spannend zo.

En da's natuurlijk ook best belangrijk. Dat het spannend blijft. Het is namelijk niet voor niets dat 'The Journey' belangrijker is dan de eindbestemming.

Patz

Ps. Deel 4, deel 3, deel 2 en deel 1

Meer Onmogelijke Dingen

Afgelopen zaterdag stonden we weer met de CircusPatz Avonturenkraam op de Hippe markt in Utrecht. En, het was weer geweldig. Niet omdat we onze hele kraam hebben leegverkocht, meer omdat het weer enorm leuk was om onze spullen te laten zien, onze fans te ontmoeten en nieuwe fans te maken.

Het blijft even wennen; mensen die enorm waarderen wat je doet. En vooral, mensen die je niet kent die enorm waarderen wat je doet. Maar ze zijn er. Die snel naar de kraam lopen om je hand te schudden. Of die gelijk een stapel spulletjes bij je kopen. Die vragen wanneer de volgende Groentestein uitkomt.

Met een vette glimlach op mijn mond vertrok ik die zaterdag weer naar huis. En met een plan in mijn kop.

Die markten; die gaan we zeker vaker doen. Maar ik wil meer.

Ik was al op zoek naar een goede plek voor het verhalen*laboratorium. Maar nu heb ik weer een oud plan van de plank gehaald en denk ik er aan om het te combineren met een ontmoetingsplek in de vorm van een CircusPatz Avonturenwinkel. Niet omdat het ook mijn ambitie is om een winkel te beginnen, wel omdat ik denk dat het Circus een vaste plek nodig heeft om leuke dingen voor onze fans te gaan doen. Een plek waar ik alle CircusPatz spullen bij elkaar kan zetten. Waar we ook niet-cp-spulletjes kunnen verkopen die passen bij onze eigen avonturenverhalen. Een plek die onze fans moet inspireren, maar ook een plek die ons moet inspireren. En wellicht ook de handel kan inspireren meer met onze spullen te gaan doen.

Het is weer een Buitengewoon Opmerkelijk Plan. Net zoals al mijn plannen. Net zo maf en net zo 'onmogelijk'. Maar blijkbaar is dat mijn ding.

Dingen zijn namelijk onmogelijk tot ze mogelijk blijken te zijn...

Ik hou jullie op de hoogte!

Patz

Weer wat geleerd (van mijn kids).

Jarenlang was het mijn doel; van mijn hobby mijn werk maken. En na heel lang zwoegen kreeg ik het voor elkaar. Vier jaar lang was ik eigenlijk alleen nog maar bezig met het Circus. Omdat het ook mijn hobby was was het Circus natuurlijk minimaal 15 uur per dag mijn ding. En ik merkte dat dat onlangs een wat onbevredigend gevoel gaf.

Ik ontdekte namelijk dat ik behoefte had om ook wel eens niet met het Circus bezig te zijn. Om even mijn kop rust te geven.

Mijn probleem; Alle dingen die ik doe hebben een koppeling met het Circus. Als ik lees, kijk ik steeds naar hoe het verhaal in elkaar zit, als ik ontwerp of schets heeft het altijd met het Circus te maken, als ik wandel denk ik aan het Circus, als ik musea bezoek denk ik aan hoe ik die dingen in een verhaal kan stoppen. Zelfs als ik fotografeer -wat ik de laatste tijd ook weer graag doe- ben ik stiekem altijd op verhalenjacht...

Een vriend met hetzelfde dilemma vertelde mij dat hij zijn ding gevonden had; Sport. Dat zou een ding kunnen zijn. Zou je denken. Maar sport is niet mijn ding. Ik beschouw sport als broccoli, het is nodig om gezond te blijven, maar echt lol heb ik er niet in.

En weer waren het mijn kinderen die mij iets leerde.

Julius wilde namelijk dolgraag eens een bouwpakket maken. Jullie kennen ze vast wel. Vliegtuigjes. tanks, auto's. Jongensdingetjes. Lijm, verfjes, mesjes, kwastjes, bouwplannen. Dat soort dingen. Natuurlijk wilde Julius het wel samen met mij doen dus op een mooie dag fietste ik met Julius (en zijn spaarpot) naar een bouwpakkettenwinkel.

Natuurlijk deed ik het voor Julius. Maar wat was het toch leuk! Avonden zat ik samen met Julius aan de eettafel te klooien. En als Julius wat anders ging doen ging ik nog even door. Nog even een dingetje afmaken. En de volgende dag fietste ik nog even langs de bouwpakketten winkel om een pincet te kopen. Of een potje verf.

Ik wilde het eerst niet toegeven, maar uiteindelijk heb ik me er maar bij neergelegd; Ik heb er lol in. Dat gepriegel en geklooi, het maakt mijn hoofd los. Na een avondje klooien voelt het aan alsof ik gemediteerd heb. En Julius gaf me het laatste duwtje; met een 'ik snap je probleem niet' blik op zijn koppie vaagde hij al mijn bezwaren weg met een 'als je er lol aan hebt...'

En van de week kocht ik mijn eerste 'eigen' bouwpakket. Samen met mijn spaarpot en Julius die met mij meeging. Omdat bouwpakketten ook zijn ding is. Ik heb geen idee wat ik er mee moet als het af is, maar da's onbelangrijk. De reis is hier het belangrijkste en ik heb er lol in, de eindbestemming is slecht een bijzaak.

En ja, het is een rare hobby. Mijn vrouw moest een beetje gniffelen. Ik voel niet zoveel verbintenis met de ietswat wereldvreemde mannen die ik tegenkom in de bouwpakkettenwinkel. Maar misschien krijg ik dat wel. Ik ben natuurlijk ook een groot jongetje. En dankzij mijn kids ontdek ik steeds vaker dat ik er dan ook maar gewoon aan moet toegeven. Echte Grote Mensen beginnen natuurlijk ook geen verhalen*laboratorium...

Patz

De Perfect Storm in Boekenland

Zoals veel van jullie weten maak ik verhalen. De meeste verhalen komen op dit moment uit in de vorm van boeken. En daarmee ontkom ik niet aan de paniek die nu heerst in het boekvak. Winkeliers, uitgevers, auteurs en wat al niet meer vallen over elkaar heen. Het vakblad voor de boekbranche staat wekelijks vol met paniekverhalen en steeds meer sluiten boekhandels en uitgevers de deuren. De paniek bestaat uit een aantal ontwikkelingen. Je zou kunnen zeggen dat er een 'perfect storm' heerst in het boekvak. Ik zal proberen uit te leggen uit wat voor factoren deze perfect storm is ontstaan.

Allereerst; we hebben te maken met een daling van de boekverkoop. Dat heeft alles te maken met de invulling van onze vrije tijd. Vroeger was er het boek, de kerk, 2 TV-netten en af en toe een potje ganzenbord, nu we hebben 450 tv-kanalen, we hebben 5 spelcomputers, internet, iphones etc etc. Gevolg; we zijn minder gaan lezen. Logisch natuurlijk.

En we zijn er nog lang niet; er zijn namelijk ook nog eens een paar hele grote internetwinkels bijgekomen. Deze internetwinkels verkopen nagenoeg alle boeken die de boekhandel ook verkoopt. Sterker nog, ze hebben door een slimme truc de beschikking over nagenoeg alle boeken die uitkomen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ze meer boeken verkopen dan de gemiddelde boekhandel. Ze zijn 24 uur per dag open en de meeste boeken heb je binnen een dag in huis. Nu kun je -inmiddels- bij de gewone boekhandel ook een boek bestellen die je na 24 uur in huis hebt maar da's een beetje mosterd na de maaltijd; je gaat inmiddels naar de gewone boekhandel om NU een boek te kopen, je gaat op internet een boek kopen als je geen haast hebt.

Maar er is meer. We zijn niet alleen minder gaan lezen, we hebben ook met elkaar besloten dat we geen zin meer hebben om uren een boek te gaan uitzoeken. Dus niks meer urenlang in boekenwinkels op jacht gaan naar dat ene mooie boekje, gewoon gelijk naar de top 10 vooraan in de winkel. Resultaat; bestsellers verkopen meer. Niet bestsellers (95% van de boeken) verkopen nog minder.

En nu zijn de uitgevers aan de beurt om in paniek te raken. Want je zal maar je boterham verdienen met 300 redelijk lopende titels maar geen grote bestseller hebben. Dan heb je niet alleen last van de algemene daling van de boekverkoop, dan heb je ook te maken met het feit dat niemand jouw boeken meer koopt. Maar de boekhandel heeft ook last van deze ontwikkeling; wat dacht je van al die postkantoor-sigaretten-snoep-en-magazines-winkel op de hoek die nu ook die 10 bestsellers hebben liggen? En wat dacht je van die grote boekwinkels die 300 vierkante meter boeken hebben staan waar steeds minder mensen naar kijken?

En nee, we zijn er nog niet. In het spoor van de muziekindustrie hebben ze nu ook apparaatjes -zo groot als een pocketboek- gemaakt die wel 10.000 boeken kunnen bevatten. Dus weg boekenkast, en weg die tas vol met boeken voor op vakantie. Een bevrijding voor de meeste consumenten, die paar papier-fetisjisten niet meegerekend.

Wat het gevolg; er verschijnen digitale boeken. Zeg maar Word bestanden (maar dan net ff anders). En deze worden ook via internet verkocht. Niet via de traditionele boekhandel? Nope. Die slag hebben ze gemist. Handige internetjongens en partijen als Apple hebben zich grootschalig op deze nieuwe handel gestort. Natuurlijk zijn er mensen die roepen dat muziek heel wat anders is dan boeken en dat er altijd papieren boeken zullen blijven bestaan (vanwege nostalgie, onhandig die batterijen, etc etc). Ik heb geen idee of die mensen gelijk hebben maar ze doen me wel een beetje denken aan monniken die riepen dat handgeschreven boeken altijd zouden blijven bestaan.

Maar nu zijn er ook -net zoals in de muziek- piraten. Mensen die een digitaal boek kopen en die daarna het aan 100.000 mensen weggeven. En die 100.000 mensen geven het weer aan 100.000 mensen. Helemaal voor niks. Gewoon omdat het kan. Vroeger gaf je ook wel eens een boek aan een buurman mee, nu geef je een boek aan 100.000 buurmannen mee. Gevolg; Traditionele boekhandel pist naast de pot, internetboekhandel pist naast de pot en de uitgever pist ook naast de pot. Boekverkoop is minder, en nu geven piraten ook nog eens massaal boeken gratis weg!

En mensen pakken het -net zoals bij muziek- massaal op. Gratis of betalen? De keuze is simpel. Is het diefstal? Ja. Maak de consument zich daar erg druk over; nee. Nu is het in Nederland nog zo dat de verkoop van die boek-apparaatjes nog niet echt heel groot is, aan de andere kant van de grote oceaan zien we wel degelijk dat het daar behoorlijk aanslaat. En met zoveel voordelen is het natuurlijk een kwestie van tijd voor de consument massaal aan de ebook gaat.

Al deze factoren hebben ervoor gezorgd dat er een perfect storm is ontstaan. Met huizenhoge golven van paniek. Er zijn boekmensen die alle paniek maar onzin vinden en er zijn boekmensen die al gillend rondrennen en roepen dat de wereld naar de klote gaat. Er zijn kampen ontstaan, Boekhandel gooien modder naar uitgevers, Uitgevers zeggen dat de boekhandel sukkels zijn, en auteurs worden boos op hun uitgevers. Online forums worden vol-gediscussieerd en dreigmailtjes gaan heen-en-weer.

Natuurlijk werken er mensen aan oplossingen. Maar alle oplossingen die tot nu toe zijn bedacht maken slachtoffers. Er gaan mensen hun baan verliezen. Er gaan winkels en uitgeverijen dicht. Er is geen oplossing zonder pijnlijke operatie. Heb ik een oplossing? Nee. Die heb ik niet.

Mensen vragen me wel eens of ik bang ben. Bang zijn voor deze ontwikkelingen is bang zijn voor slecht weer. Je kan er namelijk niets aan doen. Gelukkig maak ik verhalen, en kan ik die verhalen kwijt in de vorm van boeken, films, games, speelgoed, speelparken, etc Ik zou pas echt een probleem hebben als mensen geen behoefte meer hebben aan verhalen. Maar dat hebben ze wel. Dat blijft. Dat uitdaging voor mij is het bedenken van de juiste verhalen-drager. En als het uiteindelijk geen drager meer veilig is kan ik altijd nog langs de deuren gaan om verhalen te komen vertellen. Voor een stuk brood en een glas bier. Zoals mijn collega verhalenvertellers dat al voor de middeleeuwen deden.

Patz

ps. Dit is mijn analyse. Het zou zomaar kunnen zijn dat ik het helemaal mis heb. En dat mensen daar weer heel boos over worden. Alles ligt namelijk nogal gevoelig. Dus bij deze vast; sorry en ik zal het nooit meer doen. Of zo.

Your own story

Mooie quote uit film 'Rango'; No man can walk out on his own story

So true...

Patz

Op zoek naar antwoorden

Niet dat ik een oude man ben hoor. Maar ik ontdek wel steeds meer dat hoe ouder ik ben, hoe minder goed ik antwoorden op alles heb. Je zou juist zeggen dat het andersom zou zijn. Hoe ouder je bent, hoe meer je geleerd hebt, hoe zekerder je bent van je antwoorden.

Maar het is juist het tegenovergestelde.

Ik heb wel eens horen zeggen; 'hoe ouder, hoe milder'. Volgens mij is dat niet waar. Je word niet milder, je ziet in dat er voor iedere vraag verschillende antwoorden mogelijk zijn. En dat niet alleen. Je ontdekt zelfs dat er niet 1 waarheid bestaat. Dat waarheid vaak een kwestie is van context en perspectief. Wat voor mij waar is hoeft voor een ander helemaal niet waar zijn.

Meer mensen kunnen gelijk hebben. Terwijl ze toch echt wat anders zeggen.

Eigenlijk maakt meer kennis alles veel complexer. En gebrek aan kennis maakt alles simpel.

Soms is het heerlijk om te voelen dat er meer antwoorden op een vraag mogelijk zijn. Maar soms is het behoorlijk lastig. Zoals bij het bedenken waar je over 3 jaar wil zijn. Dan zou ik het liefst weer die Patz zijn die dacht dat er een goede en een verkeerde manier was.

Patz

Verboden!!

Ik heb iets met 'verboden gebied'. Als kind had ik dat al. Nog niet bewust van de reden dat iets tot 'verboden toegang' was verklaard klom ik met vriendjes over- of onder- hekken door om eens een kijkje te gaan nemen. Vooral borden waar ook nog eens een vette afbeelding van een herdershond te zien was waren favoriet. Dat betekende namelijk dat het iets met 'soldaten' te maken had.

Militaire oefenterreinen waren het jongetjes-walhalla. Niet alleen was het VET verboden terrein, het stond vaak vol met oude bunkers en je kwam thuis met een zak vol granaatscherven of afgeschoten kogelhulzen. En natuurlijk was er nooit een soldaat te zien. Ook de 'beloofde' waakhonden waren nergens te bekennen.

Ik mis de terreinen in Nederland. Ze zijn er namelijk niet meer. Alles is opgeruimd en gesaneerd. Geen kogelhuls meer te vinden. Alle bunkers zijn dichtgemetseld of gewoonweg verwijderd. En staat er een mooie vinex wijk op. Dag verboden terrein. Dag avontuur.

Afgelopen vakantie liepen we in Frankrijk tegen zo'n verbodsbord op. Niet helemaal spontaan natuurlijk; papa had zijn huiswerk namelijk gedaan. Dit gebied was formeel gezien verboden terrein, alleen wist ik dat het leger er al 10 jaar lang niet langskwam.

Het was superspannend. Met enige twijfel kropen mijn jongens onder de verlaten spoorboom door. Het was immers verboden terrein.

Maar wat was het geweldig! Niet alleen stikte het van de bunkers die allemaal nog open waren en waarvan de sporen van de Duitse soldaten nog te zien waren, af en toe vonden we gebruikte kogelhulzen die nu als kostbare relikwieën in hun kamer staan.

Het mooiste was de ontdekking van een enorme bunkertoren midden in een bos. Alsof we een tempel hadden gevonden in de oerwouden van het amazonegebied doemde het volkomen verlaten bunkerfort op. Zelfs mijn hart klopte in mijn keel.

Vol verwondering liepen we als ontdekkers rond. En af en toe doken we weg omdat we misschien wel iemand hoorde. En na een paar uur kropen we weer onder de spoorboom door. Opgelucht dat we niet waren opgepakt en met een kop vol ontdekkingen en avontuur.

Patz

Ik heb een foto in mijn handen.

Ik heb een foto in mijn handen van mijn zwager. De man van mijn zus en de vader van mijn nichtje. Ik kan me niet anders herinneren dan dat hij er was. Dat hij ons hielp. Dat je blij was als hij langskwam. Dat het prettig was om in zijn omgeving te zijn.

Op de foto zit hij voor zijn vakantiehuisje. In Spanje. Net gearriveerd en net gegeten. Met pretogen en een mooie glimlach op zijn gezicht. Aan de kleur van de foto kan je zien dat de zon aan het ondergaan is. De avond valt.

Daar zit hij. Tevreden. Op de tafel staat een fles wijn. Hij is voor de helft op. Spaanse rode wijn. Perfect voor dit moment.

Hij heeft de zon niet meer zien opkomen.

Ik heb de laatste foto van de vakantie van mijn zus en mijn zwager in mijn handen. De laatste foto die op de camera stond. En de laatste foto van mijn zwager.

Rust zacht mijn lieve vriend.

Patz

PS. Piet van den Akker werd geboren op 6 januari 1953 te Delft en overleed op 24 juli 2011 te Jeseu

Ik ga op reis en neem mee...

De zomervakantie is weer aangebroken. En net zoals vele ouders is dat voor ons het moment om op reis te gaan (zonder kids zou ik een ander seizoen opzoeken als ik eerlijk ben).

Vakantie is voor mij vooral een verandering van omgeving. Ik heb een enorm leuke baan, dus daar hoef ik ook niet voor te vluchten. Maar wel; de iets minder leuke karweitjes laat ik even een maandje liggen. En vooral, even 100% met mijn vrouw en kinderen, en even een frisse neus halen en natuurlijk nieuwe ideeën opdoen. Want verandering van spijs doet eten.

Iedere vakantie probeer ik wat meer te lezen. Probeer. Er zijn namelijk een boel alternatieven. Wat dacht je van 'voor je uit staren'? Dat is duidelijk 1 van mijn favorieten. Zie het als vissen zonder hengel, zie het als mediteren maar dan zonder de focus. Ik kan urenlang, als mijn vrouw in een boek duikt en mijn kids aan het spelen zijn voor me uit staren. Bij voorkeur over een prettig landschap. En als mooie afsluiting van een paar uur staren val ik in slaap. Als een oude man kan ik in een lekkere stoel na het staren in slaap vallen. Heerlijk!

Toch neem ik altijd wat te lezen mee. En dit jaar heb ik weer een lekkere line-up bedacht; Allereerst 'Invisible Ink' van Brian Mcdonald. Was een tip van collega verhalenverteller Michel Maas. Over het vertellen van verhalen. Heb er stiekem al een hoofdstukje van gelezen en was gelijk hooked! Dan een boekje dat wel vaker mee gaat; 'Eilanden' van Boudewijn Buch. Voor mij heeft 'Eilanden' een speciale betekenis. Het was het boek dat ik aan het sterfbed van mijn vader las. En sinds die tijd leest mijn vader met me mee als ik weer samen met Boudewijn Buch al die eilanden bezoek. Dan 'De weg naar Oxiana' van Robert Byron. Ik ben een sucker voor reisverhalen. En dit is toch wel een klassieker. In dit boek beschrijft Byron zijn reis door Perzie en Afghanistan (1934). Ik ben hier tijdens mijn vorige vakantie aan begonnen dus de hoogste tijd dat ik hem dit jaar ga uitlezen. Last but not least; 'Baltimore' ( or, The Steadfast Tin Soldier and the Vampire). Van Mike Mignola en Christopher Golden. Een prachtig geïllustreerd boek op mooi papier gedrukt.Het boek staart me al een jaar vanuit mijn boekenkast aan.

Mocht u ook aan het hoogseizoen gebonden zijn om op reis te gaan? Dan wens ik u een Buitengewoon Prettige Reis en hoop u allen weer terug te zien aan het eind van de Zomer.

Patz

Gregors Opmerkelijke Webdagboek

Ja hoor. Na onze heldin Kick Fearless (de stoerste fashionista van de wereld) is ook Gregor Goudstein (a.k.a. Gregor Groentestein) zelf op het web te vinden. Was natuurlijk geen houden aan voor mijn favoriete nerd om niet zelf op internet aanwezig te zijn. Als zijn webdagboek en zijn Tweets net zo maf zijn als zijn Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken gaat het helemaal goedkomen!

Gregors Opmerkelijke Webdagboek is te vinden op http://gregorgroentestein.blogspot.com/ en hij twittert via GGroentestein.

Veel Plezier Gregor!

Patz

Ps. Kick Fearless is te vinden op Hyves, Facebook en Twitter. Check http://www.kickfearless.nl voor meer info

Niet bereiken, maar raken

Het was een experiment. Kijken of we op een markt met leuke webwinkels promotie konden maken voor de CircusPatz avonturen. Het ging mij niet om de verkoop, maar wel om de spullen even bij elkaar te zetten en eens te kijken hoe mensen erop zouden reageren.

Zoals ik al een paar keer hier heb verteld is promotie voor onze avonturen een moeilijk ding. We hebben eigenlijk het budget niet om lekker los te gaan, daarnaast is promotie in de boekhandel altijd best een ingewikkeld traject. Zeker omdat we nog niet zo bekend zijn kan ik je vertellen dat we nog geen volle zalen trekken als we iets leuks doen in de boekhandel.

Dus besloten we naar de mensen toe te gaan. Niet in de boekhandel maar op een markt waar we van wisten (of dachten) dat hier wel onze doelgroep zou rondlopen.

Het was ge-wel-dig!! We hadden ons best gedaan om een beetje leuke kraam te maken. Natuurlijk nog niet helemaal optimaal, maar het kon er mee door gaan. Op een markt gedomineerd door roze stak onze avonturenkraam er lekker uit. Maar het mooiste waren de reacties van de mensen. Eerst nieuwsgierig; dan een glimlach. Onze avonturen toverde dikke-vette glimlachen op de gezichten van een heleboel mensen. Van kids, van papa's en van mama's. Van opa's en oma's. Mensen waren nieuwsgierig en verast toen we vertelde dat WIJ deze boeken bedachten.

Julius het Voorleesjongetje doet zijn ding...

Krista (de auteur van alle 'Hoe jij-ontdekavonturen') signeerde en Julius het Voorleesjongetje, de 'artiestennaam' van mijn oudste zoon Julius, las voor. Achter de kraam stonden verhaalacrobaten en awbruna-vrienden (de uitgever van onze boeken). Het was een feestje. Ook was het was super om te horen en te zien dat veel mensen onze spullen al kende. We hebben vast nieuwe fans gemaakt, en bestaande fans nog blijer gemaakt. ( En ja; we gaan dit zeker vaker doen!)

En zo zie je maar; met al die extra moeite die we in onze avonturen stoppen treffen we mensen in hun hart. En daar gaat het uiteindelijk om. Niet bereiken, maar raken.

Thanks iedereen voor een paar prachtige dagen!

Trotse Patz

P.S. Saskia, Nienke, Krista, Daniella, Julius, Nathalie en Joost; bedankt voor jullie inzet op de markt!

P.P.S. En ja, de verkoop ging ook erg goed!

CircusPatz komt naar je toe deze zomer!

Zoals jullie weten maakt CircusPatz verhalen. Het is mijn ambitie om die verhalen in de vorm van allerlei soorten media te gaan vertellen. Boek, films, games, theater, speelgoed, film, tv. Whatever. En dat doe ik niet -zoals veel van mijn collega's- om lekker veel aan 1 verhaal te verdienen, ik doe het omdat ik denk dat je met al die dingen samen een geweldig verhaal kan vertellen.

De realiteit is dat we wel eerst zijn begonnen met boeken. Omdat het nu eenmaal voor de hand liggende verhalen-dragers zijn. Onze boeken zijn anders dan anders. Dat heeft alles te maken met het feit dat we verhalen maken vanuit onszelf. We kijken dus niet alleen naar wat de markt wil, we kijken vooral naar wat wij leuk vinden. Wat we als kind graag gehad zouden willen hebben. Dat lijkt misschien een arrogante houding, maar we denken dat we op die manier mooiere en betere verhalen vertellen. En dan hopen we weer dat mensen daar weer blijer van worden.

Zoals ik al zei; onze boeken zijn anders dan anders. En dat betekend weer concreet dat mensen (en de boekhandel) er enorm aan moeten wennen. We hadden gehoopt dat het anders zou zijn, maar helaas pindakaas. Ondanks dat alle boeken gewoon te bestellen zijn, liggen ze niet in iedere winkel.

Aan reclame doen we eigenlijk ook niet. Sterker nog, al het geld dat er is gaat in de boeken. Zo maken we boeken met veel extra's. Zitten er zeekaarten bij. Of kan je extra spannende dingen downloaden van website's. Daarnaast besparen we nooit op de uitvoering. Als kleur bijdraagt aan een verhaal worden de boeken gewoon in kleur gedrukt. Asls het een hardcover moet hebben heeft het boek een hardcover. Ook gaan we opzoek naar illustratoren die normaal gesproken veel te duur zijn voor kinderboeken. En besteden we enorm veel zorg (dus geld) aan de vormgeving. Pakken we mooier papier. Want wij willen nu eenmaal een verhaal -en de drager is dan zeker ook belangrijk- waar we allemaal kippevel van krijgen. It's that simpel.

Gevolg; onze boeken zijn anders en -als je naar andere kinderboeken kijkt- is de prijs hoger dan andere boeken. Kort door de bocht; voor korte termijn denkers zijn onze boeken commercieel gezien een ramp.

Maar wat gebeurd er wel; we krijgen ambassadeurs. Mensen die onze boeken en andere verhaalspulletjes geweldig vinden. En dat is precies er gebeurd als je mooie dingen maakt. Ieder mailtje of telefoontje grijp ik aan om de mensen nog meer te vertellen over onze verhalen. En heb daar ook nog eens enorm lol in. En dan maakt het niet meer uit dat we niet in heel veel winkels liggen. Want iedereen die onze verhalen bovengemiddeld leuk vind vertelt het weer door aan anderen. Het duurt langer, da's waar natuurlijk. Maar het voelt wel goed aan.

A.s. Pinksterweekend (zondag 12 en maandag 13 juni) staan we in Utrecht op de Hippe Markt. Tussen kraampjes met leuke bijzondere dingen staan we met al onze verhalen. De meeste auteurs, vormgevers en illustratoren staan er ook. Of komen langs. Omdat we allemaal trots zijn op wat we maken. Maar ook om nog meer ambassadeurs te maken. En bestaande ambassadeurs de hand te schudden. Omdat we daar nu eenmaal lol in hebben. Ga ik jullie zien a.s. zondag of maandag?

Heb er nu al zin!

Patz

ps. check http://www.circuspatz.com/hippemarkt.html voor meer info

Een heleboel mama's en papa's...

Heleboel verhalen zijn eigenlijk ontstaan vanuit dingen die ik oorspronkelijk voor mijn twee zoontjes bedacht. Zo maakte we in 2006 een reis naar de Slagroom-ijsberg. Een spannende reis vol avonturen. Iedere avond voor het slapengaan maakte ik een tentje van het stapelbed en deden we net of we in de avonturenduikboot zaten. Ik had een kaart gemaakt en een tekening van ons vervoersmiddel. Eigenlijk om het ter plekke verzinnen van de verhalen makkelijker te maken.

Een paar jaar later diende het als basis voor de Hoe jij-ontdekkingserie.

Onlangs viel mijn oog weer op de twee tekeningen. Mooi om te bedenken dat ik -op het moment dat ik deze tekeningen maakte- nog geen idee had dat het verhalen*laboratorium een paar jaar later werkelijk zou worden. En dat een heleboel mama's en papa's samen met hun kinderen een paar jaar later ook op reis zouden gaan om de Wonderbaarlijke Avontureneilanden en de Magistrale avonturenplaneten te ontdekken.

Patz

Gregor Groentestein's avonturen in filmland: entry 4: het uitzicht verandert continu

Ik ben begonnen aan de lange weg om De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein door middel van film of tv te gaan vertellen. Op deze plek breng ik verslag uit van mijn filmavonturen. Nu deel 4.

Ik ben er altijd vanuit gegaan dat Gregor Groentestein een live-action film zou gaan worden. Een film met acteurs dus. Geen teken- en geen animatie film. Gregor is namelijk in mijn hoofd een echt jongetje. Met echte-jongetjes problemen en gedachtes. Dat hij tijdens het hele verhaal ook met tot leven gewekte wezentjes van groenten aan het ronddollen is zag ik als een minor thing.

Iedereen uit de filmwereld die ik gesproken heb in het kader van mijn queste om Groentestein tot leven te wekken in film of tv zuchtte bij de gedachte dat er groentegriezels rondliepen in het verhaal. Niet omdat het niet leuk zou zijn, maar omdat het technisch gezien een enorme uitdaging zou gaan worden. Nagenoeg iedereen had het over een mix tussen echte acteurs en door de computer tot leven gewekte wezentjes. Niet alleen maakt dat het maken van een film veel ingewikkelder, ook veel duurder. Heel veel duurder als je het goed wil doen.

Dan ben ik nog van het experimenteren. Stop kinderen in een pak en ga kijken hoe dat er uit gaat zien. Kijken of de lulligheid daarvan een extra effect geeft. Maar filmproducenten zijn niet zo van het experimenteren. Experimenteren is namelijk duur. En heel erg duur als je het goed wil doen.

Het project leek in een kleine impasse terecht te komen tot ik plots een filmproducent tegen het lijf liep die een zaadje in mijn kop plantte. Wat als we Groentestein helemaal in computeranimatie zouden gaan produceren?

Zoals ik in een eerdere entry al zei; Het verhaal van Groentestein kent twee lagen. Het jongetje dat grappige groentewezens tot leven wekt en het verhaal van een jongetje zich niet helemaal thuis voelt in deze wereld. Dat dat eerste gedeelte in animatie kon worden uitgevoerd zag ik wel voor me, ik had moeite met verhaal twee in animatie. Emotie. Zou het publiek zich kunnen gaan binden met die gekke nerd Gregor.

Toch besloot ik eens een verkenning te gaan doen in de wereld van animatie. Ik ging op zoek naar emotie in animatie. Ik keek stapels films. Bekende en onbekende. En kwam bergen emotie tegen.

De twijfel blijft. Maar ik weet nu wel dat het mogelijk is.

Steeds verder ontwikkelen de beelden zich rond een verfilming van Groentestein. Een reis vol voortschrijdend inzicht. In zo horen reizen ook te zijn namelijk. Leren en om je heen kijken. Want het uitzicht verandert continu.

Patz