zondag 13 februari 2011

Wonderbaarlijke Tijden.


Ik schrijf dit stukje op het terras van een overdekte speeltuin. Terwijl mijn twee jongens aan het spelen en rennen zijn zit ik achter mijn laptopje. Ik schrijf dit stukje niet alleen hier, ik kan het straks ook op mijn blog zetten. Ik stuur en ontvang tegelijk wat mailtjes en lees ook de laatste ontwikkelingen van de revolutie in Egypte. Allemaal vanaf een plekje op een terras.

Egypte. Het bewijs dat een leider in dienst is van zijn volk. En dat als een volk hartstochtelijk een andere leider wil hebben krijgt ze dat ook voor elkaar. Ook als het gaat om minder democratischere systemen.

Een kleine organisatie als Wikileaks brengt megamachten in verlegenheid. Verdienmodellen storten in elkaar. Steeds meer mensen zoeken naar geluk. En dit keer niet in de vorm van nog meer vakantie, een mooiere auto en een duur horloge, ook hoor ik steeds meer kreten als 'delen' en 'teruggeven' om mij heen. Geven om te geven, in plaats van het geven om te nemen.

Mijn vader zou dit jaar 91 zijn geworden. Als ik nadacht over de ontwikkelingen die hij allemaal heeft meegemaakt (de auto als bezienswaardigheid tot regelmatige vluchten naar de ruimte met de spaceshuttle) had ik altijd het gevoel dat in mijn leven ik niet van dat soort sprongen zou meemaken. Inmiddels denk er er totaal anders over. De sprongen in mijn tijd zijn en zullen vele malen groter zijn.

We leven namelijk in wonderbaarlijke tijden. We zitten midden in een enorme renaissance zonder dat we het doorhebben. Alles lijkt vanzelfsprekend. Maar met de snelheid van het licht veranderen de dingen om ons heen.

En daar zit ik dan. Op het kantelpunt van twee tijden. Mijn website te updaten, mailtjes te versturen en het nieuws te lezen terwijl mijn kinderen om mijn heen aan het spelen zijn. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is.

Patz




woensdag 2 februari 2011

Mooie dingen maken.


Het Verzonken Labyrint. Vormgeving: Hans van der Baan / Marck van Doorn

Wij zijn bij CircusPatz begonnen als middelenvrije verhalenmakers. Dus eerst een verhaal ontwikkelen en daarna pas kijken hoe we het gaan uitwerken. Nu bleken boeken wel een goede start. Daarna zouden theater, computergames, tv, film, bordspellen en wat al niet meer volgen.

In die 3 jaar dat ik nu bezig ben hebben boeken toch ook wel mijn hart gestolen. Het is niet meer een soort van tussen-fase, of 1-van-de-manieren om een verhaal uit te werken, ik ben daadwerkelijk verliefd geworden op die prettige stapels papier.

Ondanks dat we zeker ook de kant opgaan van verhalen vertellen dmv andere soorten media ben ik toch ook een beetje een boekmaker geworden. Ik heb er lol in om mooie boeken af te leveren. En ik heb vakmensen rond het Circus verzameld die dat ook hebben. En werken we samen met een uitgever die daar de lol ook van inziet. Uren kunnen we praten over papiersoorten, bindingen, kleuren en lettertypes. Dus niet alleen stoppen we dus energie, passie en skills in het verhaal zelf, de drager van het verhaal, in dit geval het boek, krijg net zoveel skills en passie.

Ik sta er niet altijd bij stil. Maar nu even wel. Want wat maken we toch mooie dingen! Niet gewoon een verhaal in een stapel papier donderen maar ervoor zorgen dat de beleving van het verhaal nog beter tot zijn recht komt door aan ieder detail te denken.

Vandaag even een klein kijkje in de keuken. Een paar prachtige voorbeelden van ons werk waarbij vooral de details zo mooi zijn.

Nu is het tijd om te kijken. Hou ik mijn mond even.

Veel plezier.

Patz

ps. Klik vooral even op de foto's om het groter te bekijken.





De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein. Vormgeving: Hans van der Baan.




A.K.A. Kick Fearless. Vormgeving: Hans van der Baan


Het Verzonken Labyrint. Vormgeving: Hans van der Baan / Marck van Doorn


Alle foto's: Stephan Schillemans.