woensdag 12 september 2012

De mythe van de hardwerkende ondernemer



Ondernemers werken keihard. Veel harder dan een werknemer. Vaak maken ze weken van wel 80 uur. Ondernemers zitten vol initiatief. Ze durven risico's te nemen.
En daarom mogen ondernemers meer verdienen. Daarom moeten we zuinig op ondernemers zijn. Moeten we hun initiatief belonen. Stimuleren. Uit de wind houden. Ze zijn letterlijk de motor achter de economie.

Tot zover het bekende riedeltje.

Ik starte op mijn negentiende mijn eerste eigen bedrijfje. Tijdens een rampzalige stage besloot ik voor mezelf te beginnen. Binnen 1 dag had ik een bedrijfspand gehuurd en een dag later was ik aan de slag. Na 5 jaar met veel plezier te hebben gewerkt moest ik er zoveel bijbaantjes naast houden om de huur te kunnen betalen dat het duidelijk was dat dit niet meer ging. Ik ging weer even in loondienst. Maar het bleef kriebelen. Er bleven plannen komen. Een postorder voor filmmerchandise tot een lokaal uitgaansmagazine. En uiteindelijk kwam er een kans voorbij en greep ik het weer. Na een carierre in de reclame startte ik samen met een aantal collega's een eigen communicatiebureau. In 2008 maakte ik een carierreswitch en begon CircusPatz.

Ik heb ondernemerschap nooit ervaren als een opoffering. Ik deed het altijd omdat ik mijn werk zo leuk vond dat ik liever werkte dan tv keek. En in het weekend doorwerkte. 'Voor mezelf werken' is voor mij een plezierige aangelegenheid. Het is mijn werk en hobby. Dus dan maak je behoorlijk wat uren.
Alle ondernemers die ik in al die jaren heb leren kennen hebben eigenlijk hetzelfde. Ze werken allemaal hard, maar doen dat omdat ze het leuk vinden. Ook het pro actieve karakter van veel ondernemers is geen verdienste.
There born that way.

Dus waarom zouden we als maatschappij ondernemers uit de wind moeten houden en ze extra belonen?
Omdat ze doen wat ze leuk vinden?
Omdat ze anders stoppen en in loondienst gaan?
I don't think so.
Ja, ze zijn misschien een behoorlijk belangrijk tandwiel in de motor van de economie.
Maar dat andere belangrijke tandwiel is de consument. Die weer de spullen van de ondernemer koopt. Zonder dat tandwiel is het tandwiel van de ondernemer waardeloos.

With other words; we zijn allemaal net zo belangrijk. En iedereen werkt hard voor zijn geld. Daarom hoeft er niemand op een schild worden gehezen. Hoeft niemand uit de wind worden gehouden. Hoeft niemand zich beter te voelen dan een ander.
Iedereen is wat hij is.
Niemand is beter.
En iedereen is een onderdeel van de motor van de economie.
Iedereen is gelijk.


Patz