Als klein jongetje wilde ik al astronaut worden.

Het leek een voor de hand liggende opmerking van astronaut André Kuipers; 'als klein jongetje wilde ik al astronaut worden'.

Maar er zit een grote boodschap in verborgen; 'Alles is mogelijk'. Zelf de onmogelijke wens om astronaut te worden kan blijkbaar werkelijkheid worden.

In mei 2006 stopte ik definitief met mijn werk in de reclame om op zoek te gaan naar de baan die perfect bij me zou passen. De combinatie tussen al mijn skills (de bekende voor-de-hand liggende vaardigheden maar wellicht ook de verborgen of onbekende vaardigheden) zouden moeten leiden tot een droombaan. En die droombaan moest er weer voor zorgen dat ik niet meer het gevoel zou hebben dat ik tegen mijn zin mezelf, iedere dag weer naar mijn werk moest slepen. 

Nagenoeg iedereen om mij heen - met uitzondering van mijn eigen gezin- had er mixed feelings over. Het had alle symptonen van een midlife crisis, en waarschijnlijk had het er ook best wat mee te maken. Ik was immers vrij recent de veertig gepasseerd.

Na veel gesprekken, hard nadenken en vooral heel veel naar mijn kinderen kijken was ik er eind 2007 achtergekomen wat die perfecte combinatie van passie en skills zou moeten worden. Ik wilde verhalenverteller worden. Mijn fantasie zou eindelijk in de meest pure vorm worden ingezet.

En ik was er ook nog van overtuigd dat ik daar van zou kunnen leven. Niet veel mensen waren dat met mij eens. 'Misschien moet je eens een keer met iemand praten' (waarbij die 'iemand' een verwijzing was naar een psycholoog of erger) kwam vaak voorbij. En dat niet alleen. Iedere keer als ik een begin maakte aan een businessplan (dat hoort er nu eenmaal bij) kwam ik niet verder dan blz 4; hoe ga ik geld verdienen. Alles wees erop dat het een onmogelijke missie zou worden.

Toch wilde ik dit pad inslaan. 

En ik wist dat ik mijn verstand moest uitschakelen en mijn gevoel moest gaan volgen als ik deze weg een kans wilde geven. 

Dus stopte ik mijn kop in het zand en probeerde met de ogen van een kind naar de wereld te kijken. De obstakels niet te veel van te voren te benoemen maar gaandeweg oplossingen te bedenken voor de obstakels. 

Mijn metafoor voor deze periode; 'met mijn plank op de golf blijven...'.

Zolang ik erin zou slagen om op mijn surfplank te blijven staan terwijl hij over die grote golf zou blijven glijden zou het me lukken.

Ik vroeg aan mijn directe omgeving of ze mij wilde helpen om op die golf te blijven. Om het water onder mijn surfplank te zijn. Niet in de vorm van geld, maar in de vorm van vertrouwen. In de vorm van positieve energie. Ik ging mensen mijden die bleven roepen dat het niet zou gaan lukken. De 'dat-willen-we-allemaal-wel' mensen die bewust of onbewust willen voorkomen dat iemand zijn dromen waar gaat maken.

En wonder boven wonder leek het te lukken.

De onmnogelijke missie ging zeker niet zonder slag of stoot. Er waren maanden die ik de 25ste niet wist hoe ik de 30ste mijn hypotheek moest betalen. Ik stond nog wat wiebelig op mijn plank en was doodsbenauwd van mijn golf te vallen.

Maar op een gegeven moment werd het steeds makkelijker. Durfde ik zelfs kunstjes te maken op mijn kleine plankje op die grote golf. En de golf leek andere mensen aan te trekken. Mensen die ik nodig had om op die golf te blijven.

Al in 2009 zorgde een contract met een grote mooie uitgeverij ervoor dat ik vol gas verhalen kon gaan produceren. Iedere dag leerde ik weer vaardigheden om nog beter op mijn plankje te staan. Ik kreeg vertrouwen dat ik op de goede weg bezig was. Mijn reflex om dingen te forceren -1 van mijn vele achilleshielen- maakte plaats voor rust en vertrouwen dat het allemaal wel op de juiste plek zou vallen. 'Make it happen' maakte plaats voor 'Let it happen'. 

In 2011 was ik zelfs een paar millimeter verwijderd van een film- en tvcontract met  Disney en dit jaar tekenende ik een mooi filmcontract met een Belgische producent voor de verfilming van Gregor Groentestein. Allemaal bevestigingen dat ik op een goede golf zit.

Ik ben me er van bewust dat ik er nog lang niet ben. Maar deze golf voelt aan als de juiste golf. En het zou zo maar kunnen dat deze golf me weer op een ander golf brengt.

Als er 1 ding is dat ik geleerd heb is dat er daadwerkelijk een zee van mogelijkheden voor ons ligt. Een zee van dingen die we wellicht kunnen worden of gaan doen. Niets is onmogelijk. Andre Kuiper is er zelfs in geslaagd om astronaut te worden.

Patz