Gregor Groentestein's avonturen in filmland: entry 8: Daar in dat mooie restaurantje in het centrum van Brussel

Ik ben begonnen aan de lange weg om De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein door middel van film of tv te gaan vertellen. Op deze plek breng ik verslag uit van mijn filmavonturen. Nu deel 8

In een mooi restaurantje in het centrum van Brussel zijn we aan het eerste contractbespreking begonnen. Naast mij mijn uitgever Joost en voor ons de onze Belgische filmvrienden die de klus moeten gaan klaren. Het blijft een raar moment; natuurlijk wil je gewoon zo snel mogelijk de handtekening zetten, aan de andere kant weet ik inmiddels dat je een handtekening maar 1 x kan zetten. Het is dus wel van belang dat je een handtekening zet onder een optimaal contract. Een contract waar je later geen spijt van gaat krijgen.

Mooi om te horen dat de Belgische filmvrienden graag zien dat ik betrokken ga worden bij de ontwikkeling van het script van de Groentestein film. Natuurlijk ga ik dat script niet schrijven, ik zou niet weten hoe, maar wil wel zo dicht mogelijk op het proces zitten. Niet alleen om er zeker van te zijn dat er een mooi en goed script komt maar ook omdat ik deze reis graag wil maken.

Ook bij de production design, een moeilijke term voor 'zo gaat de film er uit zien' zal ik mijn steentje moeten bijdragen. Ook dat gaat al een geweldig avontuur worden. Ik verheug me er enorm op.

Weer een stap verder. Er moet een scenario komen, we moeten gaan nadenken over hoe de film er gaat uitzien en er moet geld binnengehaald worden. Veel geld. En dat zou ook nog wel eens even kunnen gaan duren.

Geduld Patz. Geduld.

Patz

Ps. Deel 7, Deel 6, Deel 5, deel 4, deel 3, deel 2 en deel 1

Meer dan letters

Ik zeg wel eens lachend dat we bij CircusPatz de 'Mooiste kinderboeken van Nederland maken'. Natuurlijk met een knipoog. Maar doen we onszelf met die knipoog niet een beetje tekort?

Natuurlijk, het gaat niet alleen om mooi. Dat snappen we natuurlijk ook. We stoppen enorm veel energie in het maken, bedenken en schrijven van al die verschillende verhalen. Maar een boek is meer dan alleen maar een verhaal

Wij vinden het belangrijk dat we alles goed voor elkaar hebben. En dat vinden we niet omdat onze boeken dan beter zouden verkopen, dat doen we omdat wij graag hele mooie en goede dingen maken. Omdat het maken van mooie spullen ons ding is. En ondanks dat geld reuze handig is om te leven staat stiekem toch niet helemaal bovenaan.

Het gaat ons dus niet alleen een enorm goed verhaal, maar ook een goede uitvoering. En daar gaat we toch stiekem wel hier en daar wat verder dan de meeste collega's. Al zeggen we het zelf.

Teksten in een boek 'gooien', daar doen we niet aan. Ondanks dat het meestal niet eens direct zichtbaar of voelbaar is, we geloven er heilig in dat je ook heel doordacht die lettertjes op het papier moet zetten. Of WAT voor lettertjes je op het papier moet zetten. Daar kunnen onze vormgevers alleen al uren op pielen. Waar anderen roepen dat ze er het budget niet voor hebben speelt geld bij ons niet of nauwelijks een rol. Dan verdienen we er maar minder aan.

We kunnen zelfs uren discussies voeren over het soort papier. Je moest eens weten hoeveel keuzes je daarin kan maken!

Zoals gezegd, we doen dit omdat het ons ding is. Maar ook hebben we het gevoel dat we met al die moeite en liefde het boek beter en mooier maken waardoor het voor de lezer en voorlezer prettiger is. Waardoor de lezer of voorlezer het verhaal beter en prettiger beleefd. Want uiteindelijk gaat het daar ook om.

We speuren stad en land af naar bijzondere illustratoren. We nemen nooit de eerste de beste, alles is een doordachte keuze. Achter iedere element die weer iemand die er zijn hart en ziel in stopt. En het beste wil maken.

Dat maakt het niet altijd makkelijk. Dagelijks moeten we vechten tegen kreten als 'dat zien de mensen niet' en 'dat maakt niets uit'. Want natuurlijk hebben we mensen om ons heen die het allemaal maar onzin vinden. 'Het gaat om het verhaal'. Ook al druk je het op wc papier'. En dat geloven we dus niet. In ieder geval niet bij onze verhalen.

En omdat we dat graag willen laten zien hebben we een account aangemaakt op Flickr, speciaal om eens goed te laten zien hoe mooi onze verhalen er uitzien. Zodat iedereen kan zien dat ik misschien niet enorm overdrijf als ik zeg dat we bij CircusPatz de mooiste kinderboeken van Nederland maken!

Patz

http://www.flickr.com/photos/circuspatz-artwork/

Schoolplichtambtenaren without a clue

Lees ik net; Schoolplichtambtenaren roeren zich omdat Laura Dekker, de 15 jarige avonturierster op haar solo wereldreis te weinig aan haar huiswerk zou hebben gedaan.

Het duurde even voordat het tot mij doordrong.

Laten we het nog een keer op een rijtje zetten; een vijftienjarige meisje zeilt alleen de wereld over. Ik ben als armchair-adventurer (je kent ze wel, veel boeken en docu's kijken zonder uit hun stoel te komen) enigzins bekend met het fenomeen rond-de-wereld-zeilen. Dit zijn bezigheden die normaal gesproken door zeer ervaren en behoorlijk volwassen zeilers worden gedaan. En zelf die haken grootscheeps af. Want het is namelijk nogal wat om oceanen over te zeilen.

En dan hebben we Laura Dekker die zo jong de zee opgaat.

Ik volg haar al een tijdje en ik heb diepe respect gekregen voor de manier hoe ze omgaat met technische storingen, stormen, windstiltes en vreemde havens. Kun je je dat voorstellen? Een paar duizend kilometer van wal vandaan in de nacht rondvaren op een zeilbootje terwijl je de zeilen aan het repareren bent? Of ergens bij een klein eilandje een haven binnenlopen en op je gemak contacten leggen en het eiland te gaan verkennen? Op je 15de?

En dan hebben we een onderwijssysteem met regels die bepalen dat Laura te weinig heeft gerekend. Te weinig aan taal heeft gedaan. Haar huiswerk heeft verwaarloost. Ambtenaren die vanuit hun grijze kantoorgebouwen, vanachter hun computer, slechte koffie en lullige grappen-cultuur verklaren dat deze avonturierster te weinig heeft geleerd.

Dan heb je ook nog mensen die roepen dat Laura lui is. Laaggeschoold zal eindigen zonder werk. Dat ze zal opgroeien voor galg en rad. Omdat ze haar huiswerk niet heeft gedaan terwijl ze de wereld over heeft gereisd.

Dan begrijp ik er gewoon niets meer van. Dan heb ik zin om mijn kinderen van school te halen en naar een ander land te verhuizen. Weg te gaan van zoveel domheid. Of om een nieuw soort school te beginnen. Gerund door mensen die in het leven staan. Die de essentie begrijpen van onderwijs. Die de gedachte achter leerplicht te begrijpen. Die het leven begrijpen.

Het is tijd dat we de noodvlag hijsen. De hoogste tijd dat er mensen opstaan om te roepen dat de mensen achter dit soort beslissingen niet sporen. Dat dit soort leerplichtambtenaren met hun regeltjes thuishoren in een 19de eeuwse maatschappij waarin de functie van de leerplicht was op te voorkomen dat kinderen gedwongen werden om in de steenkoolmijnen te gaan werken en niet thuishoren in de 21ste eeuw om te voorkomen dat kinderen de meest waanzinnige ervaring van hun leven beleven.

Dat juist zo'n ervaring Laura tot grote hoogte zal lanceren. Vele malen hoger dan dat ze -zoals ons domme bange mensen- thuis was gebleven en haar huiswerk braaf had gemaakt.

Patz

Vers jaar!

Allereerst natuurlijk voor iedereen een geweldig 2012. Dat er maar veel dromen waar mogen worden.

Dan; wat staat er op de to-do lijst voor 2012. Veel. Laten we beginnen met de nieuwe verhalen; er zijn drie nieuwe verhalen in productie waarvan er hopelijk 2 dit jaar gaan uitkomen. Het zijn allemaal echte nieuwe verhalen, dus nog spannender dan normaal. Ik wacht nog heel even met de titels, maar het heeft natuurlijk alles te maken met ontdekken en verwondering. Zodra ik meer kan melden dan horen jullie van me.

De afgelopen 3 jaar produceerde we bijna 6 titels per jaar en dit jaar maar twee. Hoe zit dat?

Het antwoord is simpel. We hebben drie jaar lang ons uit de naat verzonnen en we hebben een mooie lijn verhalen op de markt gebracht. Maar we zijn 1 ding vergeten; we hebben ons eigenlijk nog niet goed voorgesteld aan het grote publiek. Dit jaar staat in het kader van het voorstellen.

Heel Nederland moet aan het eind van 2012 van ons gehoord hebben.

Maar er is meer. Er zijn een aantal film/tv trajecten die onze aandacht nodig hebben en natuurlijk hopen we dit jaar grote sprongen te maken onze eigen verhalenwinkel en fantasieschool. Het zou natuurlijk super zijn als we een vaste homebase zouden krijgen in de vorm van de leukste verhalenwinkel van Nederland waar we ook nog eens kids op allerlei manieren leren en stimuleren om hun fantasie te gebruiken en waar jullie natuurlijk ook van harte welkom zouden zijn.

Ook dit jaar gaan we weer met onze CircusPatz Avonturenkraam het land in. Hier zullen niet alleen de verhalen van CircusPatz te bekijken en te koop zijn, ook is het een prima gelegenheid om een praatje met ons te maken. Natuurlijk hou ik jullie op de hoogte van de data en locaties.

Kortom, we gaan het druk genoeg krijgen. En dat komt goed uit. Want ik heb er in iedere geval enorme zin in!

Patz

PS. Maar voor we aan het nieuwe jaar beginnen nog even de aftiteling van 2011; wie wil ik bedanken voor weer een prachtig Circusjaar; Ingrid Mulder, auteur van het Ministerie van Zeer Geheime Zaken en het Verloren Legioen voor het afleveren van een geweldig nieuw ministerieboek. Hans van der Baan en Marck van Dooren voor het vormgeven daarvan. Dan auteur Krista Izelaar voor het schrijven van het luisterboek over de Onbekende Avontureneilanden, Aart Staartjes voor het prachtige voorlezen en Martijn Groeneveld voor de techniek en wederom Marck voor het vormgeven van het geheel. Mariette Ciggaar voor de ondankbare taak om aflevering 4, 5 en 6 van Kick Fearless te schrijven en Hans voor het vormgeven terwijl we wisten dat het wellicht nog even zou duren voor het zou verschijnen. Nog even geduld Mariette en Hans!

Dan de vrienden van A.W.Bruna Uitgevers voor al hun inzet, geduld en geloof in dat Opmerkelijke Verhalencircus; Mijn redacteur Nienke van Swam, Saskia Hausel voor alle promotie, mijn uitgever Joost van den Ossenblok, bureau redacteur Sanne Huijboom en Boekenbaas Joop Boezeman.

Last but not least mijn thuisfront; Mijn vrouw Nathalie die mijn verhalen maar aan blijft horen en me blijft stimuleren en altijd achter mijn dwaze opmerkelijke plannen staat en mijn jongens Julius en Lucas voor alle inspiratie.