Gregor Groentestein's avonturen in filmland: entry 4: het uitzicht verandert continu

Ik ben begonnen aan de lange weg om De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein door middel van film of tv te gaan vertellen. Op deze plek breng ik verslag uit van mijn filmavonturen. Nu deel 4.

Ik ben er altijd vanuit gegaan dat Gregor Groentestein een live-action film zou gaan worden. Een film met acteurs dus. Geen teken- en geen animatie film. Gregor is namelijk in mijn hoofd een echt jongetje. Met echte-jongetjes problemen en gedachtes. Dat hij tijdens het hele verhaal ook met tot leven gewekte wezentjes van groenten aan het ronddollen is zag ik als een minor thing.

Iedereen uit de filmwereld die ik gesproken heb in het kader van mijn queste om Groentestein tot leven te wekken in film of tv zuchtte bij de gedachte dat er groentegriezels rondliepen in het verhaal. Niet omdat het niet leuk zou zijn, maar omdat het technisch gezien een enorme uitdaging zou gaan worden. Nagenoeg iedereen had het over een mix tussen echte acteurs en door de computer tot leven gewekte wezentjes. Niet alleen maakt dat het maken van een film veel ingewikkelder, ook veel duurder. Heel veel duurder als je het goed wil doen.

Dan ben ik nog van het experimenteren. Stop kinderen in een pak en ga kijken hoe dat er uit gaat zien. Kijken of de lulligheid daarvan een extra effect geeft. Maar filmproducenten zijn niet zo van het experimenteren. Experimenteren is namelijk duur. En heel erg duur als je het goed wil doen.

Het project leek in een kleine impasse terecht te komen tot ik plots een filmproducent tegen het lijf liep die een zaadje in mijn kop plantte. Wat als we Groentestein helemaal in computeranimatie zouden gaan produceren?

Zoals ik in een eerdere entry al zei; Het verhaal van Groentestein kent twee lagen. Het jongetje dat grappige groentewezens tot leven wekt en het verhaal van een jongetje zich niet helemaal thuis voelt in deze wereld. Dat dat eerste gedeelte in animatie kon worden uitgevoerd zag ik wel voor me, ik had moeite met verhaal twee in animatie. Emotie. Zou het publiek zich kunnen gaan binden met die gekke nerd Gregor.

Toch besloot ik eens een verkenning te gaan doen in de wereld van animatie. Ik ging op zoek naar emotie in animatie. Ik keek stapels films. Bekende en onbekende. En kwam bergen emotie tegen.

De twijfel blijft. Maar ik weet nu wel dat het mogelijk is.

Steeds verder ontwikkelen de beelden zich rond een verfilming van Groentestein. Een reis vol voortschrijdend inzicht. In zo horen reizen ook te zijn namelijk. Leren en om je heen kijken. Want het uitzicht verandert continu.

Patz