Even een commercial break: Afl 2 van A.K.A.Kick Fearless...

Wil je weten hoe het verder gaat met de Avonturen van de Stoerste Fashionista van de wereld? Aflevering 2 van A.K.A.Kick Fearless is te koop of te bestellen in de boekhandel!

Afdeling marketing

Het was gisteren weer smullen geblazen bij de Keuringsdienst van Waarden. Dit keer was roomboter aan de beurt.
Een vakman van een grote melkproducent, gekleed in fabriekskleding met haarnet verteld vol enthousiasme over het productieproces. En dan, als de boter-expert helemaal los is gegaan over zijn mooie vak nemen ze de grote stap. De stap waar het programma om draait. De stap die de aap uit de mouw lokt.

Wat is het verschil tussen al die verschillende pakjes boter? Met gouden wikkel, in kuipjes en in papiertjes en met een prijsverschil van soms wel 1,50?

Op dat moment zie je de boter-expert onzeker worden. Hij zoekt met zijn ogen naar antwoorden. Als er dan ook nog eens wordt geconstateerd dat heleboel van die pakjes boter ook nog eens uit dezelfde fabriek komen laat de boter-expert een witte vlag zien;'dat kunt u beter vragen aan de afdeling marketing'.

Het vak van boter maken houd daar dus op. En je ziet en voelt dat we ons nu op glad ijs gaan begeven. De marketingdame weet de brand niet meer blussen. Het gaat van vaag naar vager. Tot de interviewer een eind maakt aan het lijden van de marketingdame en schijnbaar genoegen neemt met een soort van kul-verklaring. Maar de toren is reeds ingestort.

Daar waar het 'Vak' overgaat in de 'afdeling Marketing' is blijkbaar de lijn tussen een product dat door middel van ingrediënten en processen word gecreëerd en een product wat door middel van suggestie een plek in het schap heeft verworven. En waar suggestie zo'n enorme grote rol gaat spelen dat marketingsdames het niet meer goed kunnen uitleggen krijg je naar mijn mening een 'luchtproduct'. Een wiebelende onstabiele toren die ieder moment kan omdonderen. Een mouw met een verborgen apenkooi waar het slot het ieder moment kan gaan begeven.

En dat is eigenlijk een prima maatstaf. Zodra je het niet meer kan uitleggen zonder dat het bullshit alarm afgaat dan moet je jezelf even goed achter de oren krabben. Is je product geen product meer maar een luchtballonnetje. Heb je kans dat je klanten zich bedrogen gaan voelen. En heb je een afdeling marketing nodig om de mythe in stand te houden.


Patz

Hier doe ik het dus voor.

Beste Patz,

We wilden je even laten weten dat we ontzettend genoten hebben van het dagboek van Gregor Groentestein! In de bieb schreeuwde peenmans ons van de kaft al toe dat we dit boek moesten lenen. Thuis ben ik (de mama) het boek gaan voorlezen, maar beide zonen konden het geduld niet opbrengen om de avonturen af te wachten en zijn het uiteindelijk zelf gaan uitlezen, inclusief ruzie om wie nu weer aan de beurt was. Dit alleen al, geeft aan hoe superrrrr het verhaal is. We kunnen dus ook niet wachten tot het tweede klaar is.
Gelukkig zagen we op de site van Circus Patz dat er nog meer prachtige boeken door jullie zijn uitgegeven, daar zijn we ook erg benieuwd naar.

Dus Patz, fijn dat je hebt geluisterd naar de verhalenmaker die je bent!

Groetjes,
Daan, Job en Anouschka

De man in de kamerjas

Een paar jaar geleden liep ik iedere dag dezelfde route naar het station. Naar een bureau waar ik niet achter wilde zitten. Dag in dag uit kwam ik een man tegen die, terwijl ik in de regen, zon, of wind mezelf naar de trein sleepte, in zijn kamerjas aan de eettafel voor het raam koffie zat te drinken en de krant zat te lezen. De man was niet oud genoeg op gepensioneerd te zijn en zijn uiterlijk had niks weg van iemand die langdurig ziek thuis zat.

Af en toe knikte hij vriendelijk als ik voorbij kwam. En ik knikte vriendelijk terug. En iedere keer bedacht ik me dat ik ook iedere dag op dit tijdstip met mijn kamerjas aan de koffie wilde zitten.

Als kind kon ik alles fantaseren. Ik kon mezelf vermaken door mijn ogen te sluiten en te denken dat ik piloot was. Of astronaut. Alsof ik in mijn eigen film zat. Ik raakte die eigenschap maar niet kwijt. Alleen fantaseerde ik niet meer dat ik piloot of astronaut was, ik droomde dat ik een modefotograaf was. Of dat ik in de reclame werkte. Heel veel later realiseerde ik me dat nagenoeg al mijn droombanen daadwerkelijk banen werden. Behalve dat ik nooit de ruimte in ben geschoten of een vliegtuig heb mogen besturen.

Vanochtend tikte de regen tegen het raam en zat ik -in mijn kamerjas- koffie te drinken. En liep er een man voorbij die me door het raam vluchtig gedag knikte. En ik was niet ziek of ben nog lang niet gepensioneerd.

The power of dreams.


Patz

Magnus Opus

Ik sta op het punt te beginnen aan mijn persoonlijke Magnus Opus. Mijn Grote Werk.

Het Circus is up and running. Natuurlijk kan het allemaal nog véél beter, en véél succesvoller (vooral dat ;-), toch loopt het allemaal goed. Heb ik een beetje de truc van het boeken en verhalen produceren door en heb ik 100% het vertrouwen dat onze passie en skills door steeds meer mensen word herkend.

Daarom denk ik dat het moment gekomen is.

Geïnspireerd door een hele rij mensen en gebeurtenissen is bij mij de behoefte gegroeid om eens een keer als mijn visies op papier te gaan zetten. Een bonte combi van dromen en lessen die mij op dit punt hebben gebracht.

Het gaat geen visieboek worden. Dat begrijpen jullie. En geen non-fictie. Die les heb ik al eens geleerd. Op de plank in het verhalenlaboratorium ligt al een tijdje de perfecte drager voor dit verhaal. Want natuurlijk gaat het een verhaal worden. Voor kids van 10-100 jaar. Waarin het gedachtegoed achter CircusPatz naar voren moet komen.

Ik heb er zin in. Om weer eens lekker (met de hulp van andere verhaallaboranten en verhaalacrobaten) achter de typmachine te kruipen en op reis te gaan. Te vertrekken en gewoon eens te kijken waar ik terecht kom.

De titel van het boek is het vertrekpunt; Het Wonderbaarlijke Verhalenlaboratorium CircusPatz.

Ik hou jullie op de hoogte.


Patz