dinsdag 7 september 2010

De man in de kamerjas




Een paar jaar geleden liep ik iedere dag dezelfde route naar het station. Naar een bureau waar ik niet achter wilde zitten. Dag in dag uit kwam ik een man tegen die, terwijl ik in de regen, zon, of wind mezelf naar de trein sleepte, in zijn kamerjas aan de eettafel voor het raam koffie zat te drinken en de krant zat te lezen. De man was niet oud genoeg op gepensioneerd te zijn en zijn uiterlijk had niks weg van iemand die langdurig ziek thuis zat.

Af en toe knikte hij vriendelijk als ik voorbij kwam. En ik knikte vriendelijk terug. En iedere keer bedacht ik me dat ik ook iedere dag op dit tijdstip met mijn kamerjas aan de koffie wilde zitten.

Als kind kon ik alles fantaseren. Ik kon mezelf vermaken door mijn ogen te sluiten en te denken dat ik piloot was. Of astronaut. Alsof ik in mijn eigen film zat. Ik raakte die eigenschap maar niet kwijt. Alleen fantaseerde ik niet meer dat ik piloot of astronaut was, ik droomde dat ik een modefotograaf was. Of dat ik in de reclame werkte. Heel veel later realiseerde ik me dat nagenoeg al mijn droombanen daadwerkelijk banen werden. Behalve dat ik nooit de ruimte in ben geschoten of een vliegtuig heb mogen besturen.

Vanochtend tikte de regen tegen het raam en zat ik -in mijn kamerjas- koffie te drinken. En liep er een man voorbij die me door het raam vluchtig gedag knikte. En ik was niet ziek of ben nog lang niet gepensioneerd.

The power of dreams.


Patz

1 opmerking: