Ik ben begonnen aan de lange weg om De Buitengewoon Opmerkelijke Dagboeken van Gregor Groentestein door middel van film of tv te gaan vertellen. Op deze plek breng ik verslag uit van mijn filmavonturen. Nu deel 3.
Ik heb altijd respect gehad voor mensen die langs de deur hun geloof verkondigen. Los van het feit dat ik er vanuit ga dat ze dit doen vanuit een enorm positieve gedachte (ze willen mensen redden) in plaats van 'we willen onze wil opleggen', weten en voelen ze dat er een heleboel deuren voor hun neus worden dichtgeslagen voordat ze iemand vinden die wel open staat voor hun boodschap. En zij zien het niet als falen. Want het is het allemaal waard als ze 1 zieltje winnen.
Ik heb heb zo'n vermoedde dat ik 'haast' en 'ongeduld' niet mee op reis moet nemen. Dat er een boel deuren voor mijn neus zullen dichtslaan.
Maar dat maakt niet uit. Zoals de mensen die keer op keer deuren zien dichtslaan mij hebben geleerd; het is het allemaal waard als ik at the end of the day maar 1 producent kan overtuigen om het filmavontuur met Gregor Groentestein aan te gaan.
En zo zat ik op een prachtige ochtend op de grond in de riante huiskamer van een goede vriend mijn concept te vertellen. Aan niemand minder dan Johan Nijenhuis. Voor mensen die hem niet kennen; hij is regisseur van o.a. Foeksia de miniheks, Costa en bedenker van o.a. Zoop en Spangas. Door een twist of fate had ik hem via-via-via zover gekregen dat hij naar me wilde luisteren. En daar zat ik dus. Met Johan tegenover me. Ook op de grond. Met om ons heen de moodboards en plaatjes die ik gemaakt had van Groentestein. Twee verhalenvertellers met twinkels in hun ogen. Vol vuur vertelde ik hem alles wat ik wist over de Wonderbaarlijke Dagboeken van Gregor Groentestein.
De eerste deur sloeg die dag voor mij dicht. Want hoe leuk de meeting ook was; hij had helemaal niks met Groentestein.
En het gaf ook niet. Want dit was pas de eerste deur. En het was gelukt om mijn verhaal te vertellen aan Nijenhuis. En stiekem was dat sowieso al geweldig. Want voordat die deur keihard dichtsloeg had ik hem wel weten open te krijgen.
Even diep ademhalen en weer verder. Want de reis is natuurlijk de beloning. En de film die straks van Groentestein gemaakt gaat worden slechts het alibi om op reis te gaan!
Patz
ben d'rbij hoor!
BeantwoordenVerwijderen