Geen eigenaar maar opvoeder

Je eigen kinderen zijn natuurlijk niet jouw eigendom. Gelukkig is daar nagenoeg iedereen het wel over eens. Je bent wellicht verwekker en verzorger, maar natuurlijk zijn het eigen persoontjes. Die niet altijd de kant op gaan waar jij ze het liefst wil hebben. Je geeft ze het best mee wat je in je hebt, maar op een dag gaan ze hun eigen weg. En zo hoort het ook.

Gisteren had ik een bijna-filosofische discussie over de vraag of een onderneming volledig in dienst staat tot zijn oprichters, of dat het, net zoals bij je eigen kinderen, een eigen weg gaat. Dat er misschien wel een moment komt dat jij niet meer bij je bedrijf hoort en dat het zijn eigen weg moet gaan. Dat het bedrijf het warme nest van de oprichter gaat verlaten.

Dit past allemaal bij het principe dat je een functie hebt in deze maatschappij. Dat je een rol hebt. Een boom zijn rol is om te zorgen dat er zuurstof komt. En daar hoeft hij dan ook zijn best niet voor te doen. Hij doet gewoon. Ik heb ergens het gevoel dat het bij mensen misschien net wel zo is. Dat- als je je ware functie in deze wereld gevonden hebt- het moeiteloos gaat. Net als bij die boom. Maar dan ga je weer uit van het principe dat we in een zinvolle wereld leven. Dat er daadwerkelijk een reden is voor ons bestaan. Persoonlijk vind ik dat een geruststellende gedachte. Ik zou er veel meer moeite mee hebben als er geen enkele reden zou zijn. Dat we slechts een toeval zijn. Een ongeluk. (sommige noemen het een 'schitterend ongeluk').

But, that's me.

Als je er vanuit gaat dat we een reden hebben en dat je een functie vervult in een 'groter plan', dan zou het ook zomaar kunnen betekenen dat een onderneming ook een functie heeft. Dat het verder gaat dan zorgen dat de werknemers en oprichters brood op de plank hebben. En da's zowel een angstige gedachte als een prachtige gedachte. Dat als er een reden is dat je onderneming is zoals hij is. En dan is het vooral een kwestie van luisteren en kijken. En heel erg opletten. Welke kant rolt het bedrijf op? Waar wil het naartoe? Wat zijn de talenten? Wat wil het later worden? Plots ben je geen eigenaar meer, maar 'opvoeder'. Voeg je het beste wat je hebt toe aan de onderneming en beweegt een onderneming zelf naar een kant toe waar het wil zijn.

Een beetje vreemd om zo naar een onderneming te kijken. Maar ook wel spannend. Maar ik ben dan ook een verhalenverteller en een circusdirecteur. En die mogen gelukkig ook een beetje vreemd zijn.

Patz