Zoals jullie weten haal ik overal inspiratie vandaan voor de verhalen van CircusPatz. Veel komen gewoon rechtstreeks van mijn kinderen ('papa, stel je nou eens voor dat er in alle apparaten gewoon kleine mannetjes zitten die ervoor zorgen dat alles werkt...'), andere ideeën komen gewoon in mijn kop door om mij heen te kijken.
Iedere kans om even op bijzondere plekken rond te snuffelen pak ik dan ook met beide handen beet. Andere plekken inspireren nou eenmaal nog FF meer dan het dagelijkse ritje school-bakker-supermarkt.
Afgelopen jaar had ik het geluk om in aantal keren in Noord Spanje te mogen vertoeven. Ik heb daar vast wel eens wat over verteld. Een van de hoogtepunten was een rit langs de noord spaanse kust met oud collega en friend Ferd, die al een tijdje in Spanje woont. De rit bracht ons onder andere op een berg net boven Barcelona: Tibidabo. Een prachtige plek met waanzinnige uitzichten over de prachtige stad. Op de berg een prachtige oude sjieke wijk waar de Spaanse auteur Zafón boeken vol over schreef. En bovenop de berg, als een kleurrijke kers op een taartje, een kerk a-la Sacre Coeur plus een echt ouderwets pretpark.
Mijn eigenlijk doel was het pretparkje, met daarvoor een restaurant van de Avonturenclub. Ik had die tip eens gekregen van een uitgever en daar moest ik dus meer van weten. Ik ben natuurlijk dol op avontuur en daarom maakt CircusPatz al een tijdje mooi reis- en avonturenproducten voor kinderen onder de noemer De Club van Avontuurlijke Meisjes en Jongens. Het was de hoogste tijd dat ik eens polshoogte ging nemen in de Club dels Aventures.
Mooie gevel, mooi logo maar voor de rest eigenlijk best een beetje een tegenvaller. Zeer waarschijnlijk ook te wijten aan het feit dat het restaurant gesloten was. Beetje door de ramen gluren in een donker restaurant. Beetje jammer wel, volgende keer beter. We liepen nog een beetje rond het restaurant om te kijken of er een achteringang was en liepen per ongeluk tegen een enorm idyllisch laantje aan met grote oude villa's omgeven door bomen en tuinen vol bloemen. Het voelde aan of we een andere wereld waren binnengelopen. En daar ontdekte ik Villa Magda, het meest romantische bejaardenhuis (residencia 3a edat; huis voor de derde leeftijd...) van de wereld. Uit een paar kamers klonk oude muziek alsof we 60 jaar waren teruggegaan in de tijd. We konden nog net de tuin ingluren; daar zaten, op een prachtig terras met uitzicht over Barcelona een groep oude mensen met elkaar te praten en koffie te drinken. Grote witte zonnehoeden beschermde de oude dametjes voor de zon. Het geluid van gelach klonk met vlagen uit de tuin.
En mijn verhalenbrein begon gelijk te ratelend. Een boek vol verhalen van de opa en oma's van Villa Magda. Geweldig natuurlijk. Allemaal verhalen die plaatsvinden in de tijd en context van de betreffende oma of opa. Alsof je als kind in een verhalen-snoepwinkel ronddwaalt. Van kamer naar kamer. Van verhaal naar verhaal. En waarom stoppen bij een boek? Waarom geen film?
En zo worden de planken van het Verhalen*laboratorium gevuld met verhalen. Om te rijpen. Tot het juiste moment aanbreekt om het op wat voor manier dan ook uit te gaan werken.
Patz
Wauw, hebben die een website, dan ga ik me daar nu vast inschrijven!
BeantwoordenVerwijderen