Weer wat geleerd (van mijn kids).

Jarenlang was het mijn doel; van mijn hobby mijn werk maken. En na heel lang zwoegen kreeg ik het voor elkaar. Vier jaar lang was ik eigenlijk alleen nog maar bezig met het Circus. Omdat het ook mijn hobby was was het Circus natuurlijk minimaal 15 uur per dag mijn ding. En ik merkte dat dat onlangs een wat onbevredigend gevoel gaf.

Ik ontdekte namelijk dat ik behoefte had om ook wel eens niet met het Circus bezig te zijn. Om even mijn kop rust te geven.

Mijn probleem; Alle dingen die ik doe hebben een koppeling met het Circus. Als ik lees, kijk ik steeds naar hoe het verhaal in elkaar zit, als ik ontwerp of schets heeft het altijd met het Circus te maken, als ik wandel denk ik aan het Circus, als ik musea bezoek denk ik aan hoe ik die dingen in een verhaal kan stoppen. Zelfs als ik fotografeer -wat ik de laatste tijd ook weer graag doe- ben ik stiekem altijd op verhalenjacht...

Een vriend met hetzelfde dilemma vertelde mij dat hij zijn ding gevonden had; Sport. Dat zou een ding kunnen zijn. Zou je denken. Maar sport is niet mijn ding. Ik beschouw sport als broccoli, het is nodig om gezond te blijven, maar echt lol heb ik er niet in.

En weer waren het mijn kinderen die mij iets leerde.

Julius wilde namelijk dolgraag eens een bouwpakket maken. Jullie kennen ze vast wel. Vliegtuigjes. tanks, auto's. Jongensdingetjes. Lijm, verfjes, mesjes, kwastjes, bouwplannen. Dat soort dingen. Natuurlijk wilde Julius het wel samen met mij doen dus op een mooie dag fietste ik met Julius (en zijn spaarpot) naar een bouwpakkettenwinkel.

Natuurlijk deed ik het voor Julius. Maar wat was het toch leuk! Avonden zat ik samen met Julius aan de eettafel te klooien. En als Julius wat anders ging doen ging ik nog even door. Nog even een dingetje afmaken. En de volgende dag fietste ik nog even langs de bouwpakketten winkel om een pincet te kopen. Of een potje verf.

Ik wilde het eerst niet toegeven, maar uiteindelijk heb ik me er maar bij neergelegd; Ik heb er lol in. Dat gepriegel en geklooi, het maakt mijn hoofd los. Na een avondje klooien voelt het aan alsof ik gemediteerd heb. En Julius gaf me het laatste duwtje; met een 'ik snap je probleem niet' blik op zijn koppie vaagde hij al mijn bezwaren weg met een 'als je er lol aan hebt...'

En van de week kocht ik mijn eerste 'eigen' bouwpakket. Samen met mijn spaarpot en Julius die met mij meeging. Omdat bouwpakketten ook zijn ding is. Ik heb geen idee wat ik er mee moet als het af is, maar da's onbelangrijk. De reis is hier het belangrijkste en ik heb er lol in, de eindbestemming is slecht een bijzaak.

En ja, het is een rare hobby. Mijn vrouw moest een beetje gniffelen. Ik voel niet zoveel verbintenis met de ietswat wereldvreemde mannen die ik tegenkom in de bouwpakkettenwinkel. Maar misschien krijg ik dat wel. Ik ben natuurlijk ook een groot jongetje. En dankzij mijn kids ontdek ik steeds vaker dat ik er dan ook maar gewoon aan moet toegeven. Echte Grote Mensen beginnen natuurlijk ook geen verhalen*laboratorium...

Patz