Is het willen maken van de mooiste producten een denkfout?

Ik had van de week een mooi gesprek over de boeken die we bij CircusPatz maken. 

Het was een gesprek vol lof. 

Toch hing er een 'maar...' in de lucht. Na een hele rits van veren kwam toch een beetje pek. 'Ben je niet bang dat je veel te ver gaat in je uitvoeringen?'. 'Dat je mensen afschrikt?'.

'Dat je uiteindelijk met een prachtig product zit waar een hele kleine groep in geïnteresseerd is?'.

Natuurlijk was dit niet de eerste keer dat ik zoiets hoorde.

En als je iets vaker hoort is het slim om er eens goed over na te denken.

Is het willen maken van de mooiste producten een denkfout?

Eigenlijk zijn er twee dingen die me te binnen schieten als ik er over nadenk. De mensen die de CircusPatz spulletjes maken (schrijven, illustreren, uitdenken, vormgeven etc) vinden het geweldig om dit soort dingen te maken. En we hebben nu eenmaal de manier van werken om bij alles op zoek te gaan naar 'mooier' en 'beter'.

Ik weet uit ervaring dat wij dagelijks kunnen wikken en wegen over details waar de meeste uitgevers geen seconde over nadenken. 

Continue afwegen of het kan, of het wenselijk is en of we dan nog wel een product krijgen waar wat aan te verdienen valt. En je zou kunnen zeggen dat we soms daarin een beetje kunnen doorschieten. Zitten er kostbare elementen in die de meeste consumenten niet eens zullen opmerken. 

Mooi voorbeeld is het 'doorschijnende papier' in het Eilandavontuur. Natuurlijk schijnt het papier helemaal niet door, daar hebben we een boel extra werk voor moeten verrichten. Allemaal omdat we vonden dat het echt moest aanvoelen als een oud scheepsdagboek.

Eigenlijk zit dat detail er in omdat wij er blij van werden.

En daar tref je de kern van de zaak.

Geld maakt niet gelukkig. Je kan mogelijk wel gelukkig worden van de dingen die je met het geld kan doen. Even (enorm) kort door de bocht; je moet geld verdienen om dingen te kunnen kopen waar je blij van (kan) worden. Dus als je iets doet waar je blij van wordt zou je ook minder hoeven te verdienen. Toch? Ik hoef niet perse 3 keer op vakantie omdat ik (bijna) iedere dag al een soort van vakantie heb. Iedere keer als ik keihard moet werden om iets geweldigs te maken voelt het als een vakantie als ik het resultaat in mijn handen heb.

Maar dan gedachte 2; jagen we mensen weg met onze boeken?

Ik denk het niet. Het is natuurlijk logisch dat er mensen zijn die niets met onze spullen hebben. Maar ik kan me niet voorstellen dat mensen bang zijn voor kwaliteit. Dat ze de spullen wegleggen omdat er teveel over is nagedacht. 

Je zou kunnen denken dat je opzoek moet gaan naar iets wat zoveel mogelijk mensen mooi vinden. Wat dus heel veel mensen doen.

Maar dan moet ik iets maken waar ik niet achter sta. En dat wil ik niet.

Of laat ik het anders zeggen; als ik dingen moet maken waar ik niet achter sta moet ik 3 keer per jaar op vakantie. Om bij te komen. En daarvoor moet ik heel veel geld verdienen. 

Been there. Done that.

En ik kan je vertellen dat ook 3 x per jaar op vakantie niet hielp om toch gelukkig te worden.

Het komt er dus op neer dat ik eenvoudigweg niet anders kan. Of het nu slim is of dom. En dus moet ik hopen dat er mensen zijn die onze verhaalspulletjes mooi vinden. En thank god kom ik ze steeds vaker tegen.

Patz