Via Sacra

Zoals jullie inmiddels weten ben ik een verhalen- maker en vinder. En zo ga ik ook wel eens op pad. Om te kijken of ik verhalen tegenkom. Soms naar een andere stad. Soms naar een ander land.

Alweer een tijdje geleden kwam ik in het noord-oosten van Frankrijk een monumentje tegen. Aan de kant van een Route Nationale. Ergens bij Bar le Duc en Verdun.

In Frankrijk stikt het van de monumenten. De meesten herdenken de doden uit de eerste wereldoorlog, of zoals de Fransen het noemen; La Grand Guerre. De Grote oorlog.
Ieder monument is een verhaal. Vol grote gebaren. Zo herdenken ze niet de gestorven soldaten, ze herdenken de gevallen Enfant de France. De Kinderen van Frankrijk. Of op monumenten die de tweede wereldoorlog herdenken spreek men niet van de Duitse bezetter (zoals in Nederland) maar van La barbarie nazi. Nazi barbaren.

Op het monumentje, dat ik aantrof op een regenachtige dag aan de rand van de weg lag een helm. Op de zijkant de tekst 'Voie Sacrée'. Meer niet. Geen gevallen kinderen van Frankrijk. Geen grote gebaren. Voor het verhaal moest je om je heen kijken.

Voie Sacrée bleek ook de naam van de weg te zijn. De Voie Sacrée. De Heilige weg.

Ik had wel eens gehoord van het romeinse Via Sacra. Zo noemde de Romeinen de weg naar de tempel. Over deze weg werden de offerdieren naar de tempel gebracht.

De weg naast het monument liep naar de slagvelden van Verdun. Tijdens de eerste wereldoorlog liepen er meer dan 200.000 Franse soldaten over deze weg. Om geofferd te worden in de loopgraven.

Na de oorlog werd de weg omgedoopt in Voie Sacree. En zo was er toch een verhaal. Compleet met groot gebaar.

Patz

ps. Via Sacra is de werktitel van een prachtig sprookje dat al een tijdje op de verhalen-plank ligt bij CircusPatz. Een donker sprookje dat alles te maken heeft met de loopgraven van de eerste wereldoorlog...