Alleen zijn die verhalen niet altijd even zichtbaar. Een gebouw is een gebouw tot een verhalenverteller er een (wellicht zelfs fictief) verhaal omheen hangt. Een straatkrantverkoper is pas een verhaal als je over hem leest in de zaterdagbijlage van je krant.
Soms hebben we een beetje hulp nodig om het te ontdekken. Eenmaal zichtbaar verdringen mensen zich om het verhaal tot zich te nemen. De boeken van Zafon bijvoorbeeld. Als pelgrims lopen er mensen door Barcelona om naar de plaatsen te gaan die Zafon in zijn prachtige verhalen heeft beschreven. Net zoals Dan Brown in zijn verhalen het geheimzinnige en samenzweerderige van het Vaticaan gebruikt vermengt Zafon op een prachtige manier fictie- en non fictie. Tot een krachtige mix. Verpakken ze bestaande situaties in cadeaupapier van verzonnen verhalen.
Dat het toevoegen van een verhaal kracht geeft weten we ook al lang. Een fles olijfolie waar een verhaal aan vast gekoppeld zit (over de oprichter, over de fabriek – bv Bertoli) doet het een stuk beter dan een fles waar geen verhaal aan zit. Een oud bankje in een bos bij Soest is gewoon maar een oud bankje tot we er bij gaan vertellen dat op dit bankje koningin Wilhelmina ten huwelijk is gevraagd. Ik roep maar wat.
Lucas de ontdekker
De Drakenkop; het symbool van de Noormannenkoning van Utrecht
Laatst was ik in een park bij mij in de buurt. Een park waar ik al honderd keer langs ben geweest met de kids. Achter in het park, een beetje verscholen achter de gebouwen van de kinderboerderij heeft iemand ooit van oude stenen van de gasfabriek die daar ooit stond een soort van ruwe muurtjes zitten metselen. Trapjes en halve muurtjes. Grof op elkaar gezet.
Nu aan het begin van de zomer waren de muurtjes en trapjes half overwoekerd door groen. Voor kindjes leuk natuurlijk. Beetje klauteren. Beetje verstoppen. Terwijl mijn jongste zoon een beetje aan het heen-en-weer rennen was tussen de stenen en ik op een stenen Gaudi achtige bank zat toe te kijken bedacht ik me dat het best een oude ruïne zou kunnen zijn.
Dus vroeg ik mijn zoon of hij het verhaal al kende van de eerste koning van Utrecht. De Noorman die hier, toen nog een half ondergelopen polder aan de Vecht, zijn paleis-fort had gebouwd na een lange tocht vanuit Noorwegen. Ik gaf de stapels stenen een verhaal. En ondanks het feit dat iedereen wel kon zien dat het helemaal geen oude ruïne was gingen er steeds meer kinderen (en ouders) luisteren naar de avonturen van de eerste koning van Utrecht.
Toen het verhaal was afgelopen hoorde ik een vader aan zijn dochtertje vertellen dat het eigenlijk de stenen zijn van de oude fabriek die hier stond. 'O' antwoordde het meisje, 'ik vond het veel leuker dat het van een oud paleis was...'
En zo blijkt dat vaak het fictie leuker is dan de werkelijkheid. En dat is precies de reden waarom ik geloof dat Michael Jackson in het geheim en samen met Farrah Fawcett naar een tropisch eiland is afgereisd om daar in alle rust hun leven voort te zetten. En dat ze -as we speak- samen aan een tafeltje zitten terwijl de zon ondergaat en dat Elvis, die daar al een tijdje een strandrestaurantje runt, ze het heerlijke maar simpel menu aan het voorzingen is...
Patz
:-)
BeantwoordenVerwijderen